Wścieklica zwyczajna (Myrmica rubra)

Biologia
Wścieklica zwyczajna to niewielka mrówka, pospolita w całej Polsce i Europie. Została zawleczona do Ameryki Północnej i Japonii i jest tam gatunkiem inwazyjnym. Wścieklice zwyczajne są wyposażone w żądło, niepokojone (np. przy przypadkowym odsłonięciu gniazda) mogą boleśnie żądlić.
Wygląd
Robotnice wścieklica zwyczajnej są małe (4-5 mm długości). Ubarwienie jest zmienne, zazwyczaj brązowe lub czerwone. Głowa jest pokryta licznymi żłobieniami, ciało porastają drobne, gęste włoski. Na końcu odwłoka wysuwalne żądło.
Występowanie
Wścieklica zwyczajna występuje w całej Eurazji, od zachodnich krańców Europy aż po wschodnią Syberię. Mrówka ta to gatunek zawleczony do Ameryki Północnej i do Japonii, gdzie lokalnie może być znacznie pospolitszy niż w naturalnym zasięgu. Preferuje wilgotne gleby, np. łąki. Nie buduje widocznych mrowisk – niewielkie gniazda zakłada pod kamieniami i korzeniami. W obrębie kolonii może znajdować się kilka osobnych gniazd. W trakcie sezonu mrówki mogą zmieniać lokalizację gniazda, przenosząc się w nowe miejsca. Mrówki mogą też korzystać z pozostawionych przez ludzi śmieci jako miejsc do zakładania gniazd – z badań prowadzonych w Polsce wynika, że w miejscach zaśmieconych można spodziewać się wyższego zagęszczenia gniazd.
Pokarm
Wścieklice zwyczajne żywią się głownie owadami, spadzią z mszyc, nektarem kwiatów.
Rozród
Późnym latem nowe pokolenie uskrzydlonych królowych wścieklicy zwyczajnej wylatuje z gniazd. Po zapłodnieniu kryją się w osłoniętych miejscach (czasem po kilka-kilkanaście razem), gdzie zimują. Mogą także dołączać do już istniejących gniazd. Na wiosnę zaczynają składać jaja – proces tworzenia nowej, dojrzałej kolonii zajmuje ok. dwóch lat.