Wzdręga (Scardinius erythrophthalmus)

Występowanie

Wzdręga zamieszkuje niemal całą Europę po Ural na wschodzie. Ryba nie jest spotykana na półwyspie Iberyjskim i Apenińskim oraz na północy Wielkiej Brytanii i północy Półwyspu Skandynawskiego.

Budowa zewnętrzna

Tęczówka oczna pomarańczowoczerwona bądź żółtawa. Głowa mała. Otwór gębowy górny. Zęby gardłowe w dwóch szeregach, stożkowate a także piłkowane. Duże, mocno osadzone łuski pokrywają ciało. Ciało dwubocznie spłaszczone, wysokie. Profil brzucha wygięty w łuk. Kil brzuszny osłonięty łuskami. Linia naboczna wygięta ku dołowi. Ubarwienie ciała dosyć jaskrawe. Grzbiet w odcieniach brązu i zieleni. Boki srebrzyste, z czasem stają się złotawe. Spód srebrzysty. Płetwa grzbietowa ciemnoczerwona krótka, pojedyncza, zaczyna się na wysokości końca płetwy brzusznej. Płetwa odbytowa z krótką podstawą. Płetwa ogonowa wysoka, z wcięciem. Płetwy parzyste, odbytowa oraz ogonowa jaskrawo czerwone. U młodych osobników płetwy szaroczerwone. W okresie rozrodu ubarwienie ciała intensywniejsze, u samców na głowie i grzbiecie pojawiają się rogowe brodawki (wysypka perłowa). Cechuje ją powolny wzrost. Osiąga średnio 35 cm długości ciała, a masę około 1 kg.

Biologia

Występuje w rzekach, jeziorach i rozlewiskach bogatych w składniki odżywcze, gęsto zarośniętych i często zamulonych. Do rozrodu przystępuje od kwietnia do czerwca (w zależności od temperatury wody). Dno (do głębokości 1 metra) porośnięte roślinnością jest dla niej optymalnym miejscem do składania ikry. Ikra składana jest na roślinności, w trzech porcjach. Samica (o masie 300 g) składa około 100 tys. ziaren ikry. Jaja wzdręgi są przezroczyste, oraz lepkie. Przy wysokiej temperaturze (około 24 stopni Celsjusza) wylęg odbywa się po 3 dniach. Długość larw po wylęgu wynosi od 4 do 5 mm.

Odżywianie

Ryba stadna, żerująca w przybrzeżnej strefie. W jej diecie znaleźć można pokarm zwierzęcy (larwy owadów, skorupiaki) jak również pokarm roślinny.