Żołna wschodnia (Merops orientalis)

Wstęp

Żołna wschodnia jest małym, kolorowo ubarwionym ptakiem, nieco większym od szpaka. Gatunek niepłochliwy.

Wygląd

Żołna wschodnia posiada czarny pasek oczny. Tęczówki szkarłatne. Dziób ciemny, długi, wąski, zagięty. Sylwetka smukła. Skrzydła i ogon długie. Brak dymorfizmu płciowego, ale osobniki dorosłe różnią się od młodocianych. U dorosłych czarna półobroża, rozdzielająca gardło i pierś. Osobniki młodociane skromniej ubarwione, nie mają wydłużonych sterówek. Gatunek ten reprezentują kilka podgatunków, różniących się nieco ubarwieniem. Gatunek nominatywny (M. o. orientalis) ma zielony spód, wierzch ciała również zielony, choć nieco ciemniejszy. Gardło jasnoniebieskie. Ciemię oraz grzbiet żółtawe. U osobników dorosłych Żołny niebieskolicej (M. o. cyanophrys) brew oraz gardło niebieskie. Półobroża rozmyta. Ciemię rdzawożółte. Młode nie mają półobroży a gardło jest barwy zielonej.

Występowanie

Żołna wschodnia zamieszkuje wąski pas na południe od Sahary, wybrzeże półwyspu Arabskiego oraz południową Azję.

Biotop

Żołna wschodnia preferuje otwarte tereny, łąki z pojedynczymi drzewami.

Lęgi

Żołna wschodnia jest ptakiem monogamicznym. Gniazduje pojedynczo, rzadziej w koloniach. Gniazdo w norach w ziemi. Lęgi w zależności od występowania, rozpoczynają się od marca do sierpnia. Samica składa od 4 do 8 białych jaj. Oboje rodzice, na zmianę, wysiadują jaja przez ponad dwa tygodnie. Oboje również karmią pisklęta. Młode opuszczają gniazdo po około 27 dniach.

Pokarm

Żołna wschodnia żywi się głównie owadami (osami, pszczołami, rzadziej mrówkami, chrząszczami) złapanymi w locie.