Gołąbek buczynowy (Russula nobilis Velen)

Nazywana/y także: gołąbek merowski

Tagi

Grzyby trujące

Spis treści

Wstęp
Sezon
Występowanie
Wygląd
Właściwości
Zastosowanie
Galeria zdjęć

Wstęp

Gołąbek buczynowy jest grzybem trującym.

Sezon

Gołąbka buczynowego można spotkać w lesie w okresie letnim i jesiennym – od sierpnia do października.

Występowanie

Gołąbek buczynowy rośnie w lasach liściastych w okresie letnim i jesiennym. Najczęściej spotkać go można pod bukami. Grzyb ten często występuje na suchych glebach wapiennych.

Wygląd

Kapelusz gołąbka buczynowego ma średnicę od 4 do 9,5 cm. U młodych okazów ma półkolisty kształt, później staje się powyginany w sposób nieregularny, czasem nawet jest wklęsły. Barwa różowa do karminowej. Podczas wilgotnej pogody skórka jest lepka i błyszcząca, podczas suchej jest matowa. Skórkę można ściągnąć, ale jedynie przy samym brzegu. Powierzchnia gładka. Brzeg ostry, u starszych okazów może być karbowany.

Blaszki są gęste i przyrośnięte w sposób zatokowy. Barwy białej, czasami z żółtym odcieniem.

Trzon osiąga wysokość od 2,5 do 4 cm i grubość od 1 do 1,5 cm. Kształtem przypomina walec. W środku jest pełny. Powierzchnia może być gładka albo szorstka. Kolor biały, może mieć delikatnie różowy odcień.

Miąższ ma ostry smak i zapach owocowo-kwaskowaty. Kolor biały, który na starość może ulec zżółknięciu. Pod skórką kapelusza ma barwę różową.

Zarodniki kuliste do elipsoidalnych. Wysyp zarodników biały.