Pieczarka biaława (Agaricus arvensis Schaeff)

Wstęp

Pieczarka biaława to jeden z najbardziej cenionych, jak również popularnie wykorzystywanych grzybów, nie tylko w Polsce.

Sezon

Pieczarka biaława owocniki wytwarza przez prawie pół roku, od maja aż do końca października.

Występowanie

Pieczarkę białawą można spotkać zarówno w Ameryce Północnej, jak i w Ameryce Południowej. Pieczarka biaława popularna jest w Azji, Europie, a nawet w Australii. Jest grzybem pospolitym, rośnie w lasach liściastych, iglastych oraz w lasach mieszanych. Bardzo często spotyka się ją na łąkach oraz pastwiskach. Rośnie w grupach i pojedynczo.

Wygląd

Pieczarka biaława ma duży, mięsisty kapelusz, który początkowo jest jajowaty, później staje się półkulisty i ulega stopniowemu spłaszczaniu. Powierzchnia kapelusza błyszcząca, biała, czasem kremowa. Po zebraniu grzyba, ulega on zżółknięciu.

Pieczarka biaława posiada blaszki, które są gęste i nie są ze sobą złączone. Przez długi czas blaszki pozostają białe, z czasem stają się szare, później brązowe. Końcowe stadium wzrostu grzyba charakteryzuje się czarnymi blaszkami.

Bardzo niski trzon, mięsisty, twardy, o cylindrycznym kształcie. Zgrubiały u podstawy, z czasem staje się rurkowaty. Łatwo oderwać go od kapelusza. Podobnie jak kapelusz, ulega zżółknięciu.

Miąższ pieczarki jest miękki, biały. Posiada nieznaczący smak i anyżowy zapach.

Wysyp zarodników purpurowobrunatny lub czarnobrązowy.

Właściwości

Pieczarka biaława jest grzybem jadalnym. Posiada delikatny smak, a dzięki swoim właściwościom jest powszechnie wykorzystywana w kuchni.

Zastosowanie

Pieczarka biaława stosowana jest do marynowania, smażenia, pieczenia, gotowania, duszenia. Wykorzystuje się ją jako dodatek do bardzo wielu dań – sosów, gulaszów. Jest wartościowym dodatkiem w kuchni wegetariańskiej i wegańskiej. Popularna w zupach, potrawa z makaronów, ziemniaków czy też mięs.