Pieczarka kępkowa (Agaricus bohusii)
Wstęp
Sezon
Występowanie
Pieczarka kępkowa spotykana bywa w wielu typach ekosystemów od lasów liściastych przez mieszane, ogrody, przydroża do parków i cmentarzy całej Europy. Grzyb ten często pojawia się na pryzmach kompostu, nawozów naturalnych, na glebach bardzo żyznych. Zwykle rośnie pod wiązami, bukami, grabami lub dębami.
Wygląd
Owocniki pieczarki kępkowej wyrastają całymi kępkami (stąd nazwa). Czasem taka kępka może ważyć kilka kilogramów.
Blaszki wolne, gęste, regularne. Przez długi czas białe jak u muchomorów, dopiero na starość jasno różowe, potem czerwone, a wreszcie brunatne jak u pozostałych pieczarek. Ostrza blaszek pozostają bledsze.
Kapelusz najpierw wypukło łukowaty, potem niemalże płaski. Niemal cały (oprócz szczytu) obrośnięty ostrymi, sterczącymi, trójkątnymi łuskami, stąd podobniejszy do kapelusza czubajek niż uprawnych pieczarek. Mocno mięsisty w dotyku.
Trzon centralny, zaostrzający się u podstawy, wrzecionokształtny lub cylindryczny, włóknisty w dotyku. Na nóżce obecny ząbkowaty, bury, podwójny pierścień. Na podstawie nóżki często wyrastają dwa kolejne pierścienie osłonkowe.
Miąższ kremowobiały w kapeluszu, brązowy w nóżce. Po nacięciu lub zgnieceniu kapelusza rumienieje, a potem brązowieje i tam. Woń oraz smak miłe, grzybowe.
Właściwości
Pieczarka kępkowa, to grzyb jadalny. Stanowi bogate źródło antyoksydantów, witamin i soli mineralnych.
Zastosowanie
W krajach gdzie pieczarka kępkowa rośnie pospolicie, bywa dodawana do twarożków i śmietany by zapobiec ich pleśnieniu.
Znalazłem podobne w Szwecji, w 2019 r.