Żagiew ciemnonoga (Polyporus melanopus)

Wstęp

Żagiew ciemnonoga to rzadka w Europie huba, zaliczana do żagwiowatych Polyporaceae, rozwijająca się na zagrzebanym w glebie drewnie drzew i krzewów liściastych.

Sezon

Żagiew ciemnonoga tworzy owocniki od czerwca do października.

Występowanie

Żagiew ciemnonoga jest szeroko rozpowszechniona na całej półkuli północnej – od południowej Grenlandii, Szetlandów i Syberii po północne wybrzeża Morza Śródziemnego. Notowano ją, zapewne zawleczoną z drewnem, także na półkuli południowej (Australia, Tasmania i Samoa). Wszędzie jednak pozostaje gatunkiem dość rzadkim.

W Polsce i Niemczech najczęstsza jest w górskich i wyżynnych buczynach oraz mieszanych lasach jodłowo-bukowych. Preferuje gleby zasadowe w odczynie, bogate w sole wapnia.

Atakuje jako pasożyt osłabione drzewa i krzewy, a potem długo rozwija się jako saprobiont na ich martwym drewnie.

Wygląd

Na owocnik żagwi ciemnonogiej składają się z: rozgałęziona, mięsista podstawa (tzw. sklerota), nóżka oraz kapelusz. Wyrasta z korzeni lub podstawy pnia drzewa-gospodarza, co roku w tym samym miejscu.

Pory są niewielkie (na 1mm powierzchni przypadają 3 lub 4 pory), białawe bądź brunatne, nieregularnie okrągławe.

Trzon jest cylindryczny, najpierw gładki, później podłużnie pomarszczony, 15-50 mm wysoki, a 3-15 mm szeroki, najcieńszy koło kapelusza, a najszerszy przy sklerocie. Barwą mocno odbiega od porów, zazwyczaj jest bowiem oliwkowo brązowy, niekiedy brązowy wpadający w czerń.

Wysyp spor biały. Zarodniki hialinowe, nieamyloidalne, gładkie, okrągławe, bezbarwne, o wymiarach 7–10 × 3–4 µm. Cystyd nie ma.

Właściwości

Żagiew ciemnonoga to jedna z mnóstwa hub wywołujących białą zgniliznę drewna. Jest grzybem niejadalnym w przeciwieństwie do niektórych podobnych do niej hub.

Zastosowanie

Żagwi ciemnonogiej przypisuje się w Rosji oraz krajach Dalekiego Wschodu własności lecznicze. Obecnie trwają badania mające potwierdzić lub obalić to przekonanie.