Puszcza Białowieska puszcza SOS
Bogactwo przyrody i sława tego położonego na pograniczu Polski i Białorusi, wyjątkowego lasu nie zapewniły mu jednak skutecznej ochrony. Tylko 17% obszaru polskiej części Puszczy Białowieskiej chronione jest w formie parku narodowego, tj. tyle, co zajmuje areał osobniczy jednego rysia, i znacznie mniej, niż potrzebuje do życia wilcza rodzina.
Na pozostałym obszarze Puszczy trwają wyręby, w tym również w bardzo cennych drzewostanach. Dlatego WWF Polska rozpoczął akcję zbierania przez Internet podpisów pod apelem do Prezydenta i Premiera w sprawie powiększenia parku narodowego na obszar całej polskiej części Puszczy Białowieskiej.
Puszcza Białowieska słynie z bogactwa fauny i flory. Stwierdzono tu około 1100 gatunków roślin, ponad 3000 gatunków grzybów, około 350 gatunków porostów i prawie 250 gatunków mchów. świat zwierząt reprezentowany jest przez ponad 12 000 gatunków – w większości bezkręgowce (owady i inne stawonogi).
Żyje tu 250 gatunków ptaków, w tym wszystkie gatunki europejskich dzięciołów, łącznie z tak rzadkimi jak dzięcioł białogrzbiety i trójpalczasty. Spośród 58 gatunków ssaków można spotkać w Puszczy rysia, a także największego ssaka Europy – żubra, których w polskiej części Puszczy żyje aż 350. Bez ochrony całej Puszczy Białowieskiej przetrwanie wielu gatunków zwierząt jest zagrożone. Np. dzięcioły są ściśle uzależnione od występowania martwych i zamierających drzew, usuwanych zwykle przez służby leśne.
Puszcza Białowieska przetrwała w dobrym stanie do I wojny światowej. Od 1915 roku rozpoczęła się jednak systematyczna, a czasami wręcz rabunkowa, gospodarka leśna na tym cennym obszarze. Obowiązujące od 1998 roku moratorium zabraniające wyrębu ponad stuletnich drzew i drzewostanów zostało zniesione. W konsekwencji degradacja Puszczy trwa nadal, a jej bezcenne, przyrodnicze i kulturowe wartości giną.
