Dodatkowa korzyść z pszczół

Wszystkiemu wina jest ewolucja a konkretniej odwieczny „wyścig zbrojeń” miedzy drapieżnikami i ich ofiarami. Na świecie istnieje wiele gatunków pasożytniczych błonkówek, które wykorzystują larwy motyli jako źródło świeżego pokarmu dla swojego potomstwa. Sparaliżowana jadem larwa jest zabierana do kryjówki, gdzie sprytna owadziarka składa we wnętrzu jej ciała jajeczko. Rozwijający się potomek stopniowo pożera swojego gospodarza. Jednak w toku ewolucji larwy motyli wielu gatunków nauczyły się rozpoznawać zagrożenie – wystarczy aby dotarł do nich dźwięk skrzydeł osy, a  natychmiast zaprzestają żerowania i chowają się w glebie.

Swoisty system ostrzegawczy tworzą liczne włoski porastające ciało wielu gąsienic, które odbierają wszelkie wibracje powietrza. Jednak system ten ma jedną wadę – nie jest zbyt czuły. Gąsienice nie rozróżniają dźwięku skrzydeł pasożytniczych os od dźwięku skrzydeł całkowicie nieszkodliwych pszczół. Udowodnili to niemieccy naukowcy z Wurzburg University, pracujący pod kierownictwem Jurgena Tauza.

Badacze wyznaczyli kilka poletek na których żerowały larwy motyli. Poletka te różniły się m in. tym, że do niektórych pszczoły mogły swobodnie dotrzeć, podczas gdy do innych ten dostęp był ograniczony. Terenowe obserwacje wykazały, że gąsienice przestawały żerować i chowały się w glebie gdy tylko w pobliżu przelatywała pszczoła. Rośliny chronione w ten sposób miały o 60% mniej uszkodzeń w porównaniu z tymi nie odwiedzanymi przez pszczoły. Wszystko jednak do czasu wykształcenia owoców – gąsienice mogą żerować w ich wnętrzu a i liczba pszczół odwiedzających wtedy roślinę spada. Doświadczenie wykazało jednak niezbicie, że obecność pszczół obok zapylania przynosi roślinie dodatkowe korzyści.