Najszybsze mrówki świata ścigają się na Saharze

Srebrne mrówki mogą pokonać długość swojego ciała w czasie krótszym niż jedna setna sekundy ‒ co odpowiada człowiekowi, który poruszałby się z prędkością 640 kilometrów na godzinę.

Jak maleńka, błyszcząca rakieta, mrówka srebrna z Sahary (Cataglyphis bombycina) pędzi po płonącym piasku w poszukiwaniu martwych zwierząt. Teraz nowe badania pokazują, że te niewielkie zwierzęta są nie tylko najszybszymi mrówkami, ale także jednymi z najszybszych owadów na świecie.

Analizując wideo, naukowcy z Uniwersytetu w Ulm w Niemczech mogli obliczyć zawrotne tempo mrówek. Kiedy zespół porównał te liczby z prędkościami blisko spokrewnionej, nieco większej mrówki pustynnej Cataglyphis fortis, okazało się, że mrówki srebrne są dwa razy szybsze ‒ pomimo proporcjonalnie krótszych kończyn.

Przyglądając się bliżej materiałowi, zespół odkrył, dlaczego: srebrne mrówki po prostu bardzo szybko poruszają nogami, wykonując prawie 50 kroków na sekundę. Robią to tak szybko, że ich nogi ledwo dotykają ziemi, a przy dużych prędkościach, wręcz odrywają się od ziemi.

„Te mrówki unoszą się w powietrzu, nawet przy stosunkowo wolnych prędkościach” ‒ powiedziała Sarah Pfeffer, która bada zachowanie zwierząt na Uniwersytecie Ulm w Niemczech.

Istnieje powód, dla którego mrówki srebrne z Sahary ewoluowały jako powietrzno-piesza flota. W przeciwieństwie do innych pustynnych stworzeń, które chronią się przed intensywnym południowym upałem, dla mrówek jest to najlepszy czas na żerowanie. Kiedy pustynia jest najgorętsza, wyłaniają się z gniazd i szukają jedzenia ‒ często zwłok stworzeń, które stały się ofiarami wysokich temperatur.

Aby przetrwać, mrówki mają srebrzyste włosy, które odbijają promienie słoneczne. Ale nawet z tą powłoką i innymi przystosowaniami owady nie byłyby w stanie poradzić sobie z 60 st. upałem.  Dlatego potrzebują imponującej prędkości i umiejętności nawigacyjnych, aby znaleźć jedzenie i wrócić do gniazda, zanim same padną ofiarą gorącego powietrza.

Super szybkie mrówki z Sahary wyprzedza tylko kilka bezkręgowców, w tym roztocza z Kalifornii, Paratarsotomus macropalpis i australijski chrząszcz tygrysi Cicindela hudsoni, które mogą poruszać się odpowiednio z prędkością 377 i 171 długości ciała na sekundę.

Badanie zostało opublikowane w czasopiśmie Journal of Experimental Biology.