W Afryce na nowo odkryto małego „słonia”

Jest spokrewniony ze słoniem, ma długi nos, kępkę futra na ogonie i duże oczy. Naukowcy po raz pierwszy od 50 lat znaleźli w Dżibuti ryjówkę słoniową, czyli sengi somalijską. Ryjówki nie widziano od prawie pół wieku. Dopóki aromat masła orzechowego nie zwabił małego ssaka wielkości myszy ze skalistych terenów Dżibuti na Półwyspie Somalijskim do pułapki zastawionej przez naukowców.

Ponownie „odnaleziony” ssak, zwany somalijskim sengi (Elephantulus revoilii), jest gatunkiem ryjówki słoniowej. Chociaż ryjówki słoniowe są spokrewnione ze słoniami, mrównikami i manatami, to nie są słoniami i nie są ryjówkami.

Somalijskich sengi nie widziano od 1973 r. wszystko, co wiadomo o tym mało znanym minisasaku, pochodzi z 39 pojedynczych okazów, które zostały zebrane lata temu i które są obecnie przechowywane w muzeach.

W 2019 roku grupa naukowców z USA i Dżibuti wyruszyła na poszukiwania gatunku po otrzymaniu wskazówek, że stwory mogą się ukrywać się na Półwyspie Somalijskim, a konkretnie w Dżibuti.

Korzystając z informacji pochodzących z wywiadów, analizy stosów odchodów oraz ocen terenu i potencjału schronienia, naukowcy ustawili 1259 pułapek w 12 różnych miejscach na skalistym terenie. Zwabili zwierzęta do pułapek, rozstawiając masło orzechowe, płatki owsiane i drożdże.

W sumie znaleźli 12 somalijskich sengi, które mogli odróżnić od podobnych gatunków po kępie futra na ogonach.

Somalijski sengi jest wymieniony jako jeden z 25 najbardziej poszukiwanych gatunków według Global Wildlife Conservation. „Zwykle, gdy ponownie odkrywamy zaginione gatunki, znajdujemy tylko jeden lub dwa osobniki i musimy działać szybko, aby zapobiec ich nieuchronnemu wyginięciu” ‒ powiedział dr Robin Moore z Global Wildlife Conservation. Jednak podczas tej wyprawy zaobserwowano oszałamiającą liczbę 12 sengi.

Na świecie występuje 20 gatunków sengi, ale somalijski sengi jest najbardziej tajemniczy.

„Dla Dżibuti jest to ważna historia, która podkreśla ogromną różnorodność biologiczną kraju i regionu oraz pokazuje, że istnieją tu możliwości dla nowej nauki i badań” ‒ powiedział dżibutyjski ekolog i członek ekspedycji Houssein Rayaleh.
 
Członkowie ekspedycji uważają, że nie ma bezpośredniego zagrożenia dla siedliska sengi, ponieważ suchy, skalisty krajobraz Dżibuti nie jest atrakcyjny dla produkcji rolnej ani infrastruktury ludzkiej.