Mleczaj chrząstka (Lactarius vellereus)
Mleczaj chrząstka to grzyb niejadalny ze względu na ostry smak. W Polsce jest pospolity.
Mleczaj chrząstka występuje od sierpnia do połowy listopada.
Mleczaj chrząstka rośnie w lasach mieszanych i liściastych na ziemi, głównie obok dębów i buków. Najczęściej rośnie grupami. Występuje w Ameryce Północnej i Środkowej, Azji oraz w Europie.
Kapelusz mleczaja chrząstki ma średnicę od 10 do 25 cm. U młodych grzybów jest na początku wypukły, później staje się zagłębiony na środku, lejkowaty. Jest twardy i grubomięsisty. Barwy od białej do jasnoochrowej.
Blaszki są luźne. Na początku są białe, później stają się ochrowożółte. U starszych okazów zbiegają po trzonie.
Trzon jest krótki i gruby. Ma ok 6 cm wysokości i około 2 cm grubości. Ma barwę taką samą jak kapelusz. Po uciśnięciu zmienia barwę na kolor ochrowy. Powierzchnia trzonu jest pilśniowa, później staje się gładka.
Miąższ jest twardy i zwarty. Ma przyjemny zapach, który przypomina owoce oraz piekący, ostry smak. Jest barwy białej, po przekrojeniu kremowożółtawy.
Mleczko białe, nie zmienia barwy. Ma lekko gorzki smak.
Zarodniki bezbarwne, delikatnie brodawkowane. Wysyp zarodników biały.
Mleczaj chrząstka jest grzybem niejadalnym. Nie ma właściwości trujących, jednak ze względu na swój ostry smak po prostu nie jest spożywany. Niektórzy preferują jedna smak mleczaja chrząstki i spożywają go po odpowiedniej obróbce.
Aby pozbyć się gorzkiego smaku mleczaja chrząstki zaleca się kilkukrotne przegotowanie go w wodzie, którą za każdym razem należy odlać. Atlasy grzybów podają również, że można go przyprawić solą i pieprzem oraz cebulą, a następnie usmażyć go na słoninie. Mimo wszystko jego wartość smakowa określana jest jako mała.