Mały ptak, wielkości wróbla. W polskiej awifaunie nieobserwowany, jednakże często trzymany w domowych hodowlach. Po okresie lęgowym tworzy duże stada. Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN). Wyróżnia się dwa podgatunki: amadynkę czerwonodziobą (ssp. hecki) oraz amadynkę długosterną (ssp. acuticauda).
Głowa, dosyć duża, jasno niebieskoszara. Czarny, względnie szeroki kantarek. Tęczówka oczna ciemna. Dziób mocny, duży, stożkowaty o żółtej bądź czerwonej barwie (w zależności od podgatunku). Duży, czarny śliniak, sięgający do piersi. Policzek nieco jaśniejszy. Tułów krępej budowy. Wierzch nieco ciemniejszy od różowo-brązowego spodu, brązowawy. Boki ciała czarne. Kuper, podogonie są białe. Ogon bardzo długi, spiczasty, czarny. Nogi różowe. Dymorfizm jest słabo zaznaczony, u samic śliniak nieco mniejszy. Osobniki młodociane odróżnialne od dorosłych po czarnym dziobie, krótszym ogonie oraz po jaśniejszych, cielistych nogach.
Występowanie
Jest osiadła. Występuje na północy Australii (Północne Terytorium, wyżynę Kimberley, Ziemię Arnhema i wyżynę Barkly).
Biotop
Zamieszkuje otwarte równiny, australijskie sawanny, lasy eukaliptusowe, często w pobliżu wody (rzek, jezior, rozlewisk).
Lęgi
Gatunek monogamiczny. Gnieździ się na drzewach, krzewach lub wśród traw. Gniazdo duże, kuliste, zamknięte, buduje z materiałów roślinnych. Wyściela je puchem oraz sianem. Dodatkowo buduje drugie gniazdo do nocowania. Samica składa średnio 5 jaj. Czas wysiadywania (przez oboje partnerów) wynosi około dwóch tygodni. Młode po wykluciu karmione są przez oboje rodziców Po około 22 dniach młode opuszczają gniazdo. Do miesiąca od wylotu pozostają pod opieką rodziców. Zdolne są do rozrodu w dziewiątym miesiącu życia.
Pokarm
Żywi się głównie nasionnasionami traw (zarówno dojrzałymi jak w pół dojrzałymi), zbieranymi bezpośrednio z roślinności bądź z ziemi. W jej diecie znaleźć można również pokarm zwierzęcy w postaci drobnych bezkręgowców (owadów).
