Jeden z najczęściej spotykanych grzechotników, zasiedla większą cześć Ameryki Północnej. Mimo stosunkowo łagodnego usposobienia, jest sprawcą licznych pokąsań, na szczęście rzadko ze skutkiem śmiertelnym.
Średniej wielkości wąż o muskularnym ciele. Głowa duża, dobrze wyodrębniona, ogon wieńczy grzechotka przy czym liczba jej segmentów jest uzależniona od wieku i ilości wylinek danego węża. Ubarwienie zmienne, szarozielone, szarożółte lub jasnobrunatne z licznymi eliptycznymi plamami na grzbiecie, przeważnie w kolorze brunatnym lub ciemnoczerwonym. Po bokach głowy dobrze widoczne dwie, jaśniejsze pręgi, strona brzuszna przeważnie kremowożółta niekiedy z brunatnymi plamami. Koniec ogona zazwyczaj ciemnobrązowy lub czarny, niekiedy z jasnymi pręgami, grzechotka jasnobrązowa. Poszczególne podgatunki (lub rasy – w zależności od systematyki) mogą się nieznacznie różnić ubarwieniem, wielkością i zasięgiem geograficznym.
Występowanie
Zasiedla dużą część Ameryki Północnej, począwszy od południowo-zachodniej części Kanady, poprzez większość terenów Stanów Zjednoczonych aż po północna cześć Meksyku. Wyodrębniono kilka podgatunków (taksonomia tego gatunku wciąż jest sporna) o odmiennym zasięgu występowania.
Środowisko i tryb życia
Z uwagi na tak szeroki zasięg występowania spotykany jest na różnych terenach. Najczęściej są to prerie lub tereny stepowiejące, ale bywa spotykany także w lasach. Występuje zarówno na terenach suchych (półpustynie, usypiska skalne) jak i bardziej wilgotnych (od pól uprawnych, poprzez ogrody aż po zarośla nad brzegami strumieni w lasach). Na terenach o umiarkowanym klimacie zimują w norach, jaskiniach, pod stosami kamieni, często w towarzystwie innych gadów. W ciągu dnia często wygrzewa się w promieniach słońca, chociaż wraz z nastaniem upałów kryje się w zacienionych miejscach. Poluje przeważnie w nocy, zdobycz lokalizuje zarówno węchem jak i z pomocą narządu policzkowego, z pomocą którego „widzi” termiczny obraz terenu. Nie jest agresywny a zagrożony ucieka lub ostrzega o ataku grzechotką, jednak mimo tego co roku dochodzi do licznych pokąsań ludzi. Dysponuje silnym jadem który stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia a niekiedy także życia człowieka.
Rozmnażanie
Gody mają miejsce od marca do maja, często poprzedzają je zrytualizowane walki samców, zwłaszcza na terenach gdzie jest niewiele samic. Wraz z końcem lata lub na początku jesieni samica rodzi 4-21 młodych, każde o długości 22-28 cm. Podobnie jak w przypadku innych jadowitych węży, już od narodzin młode dysponują jadem i są w pełni samodzielne. Dojrzałość płciową uzyskują po trzech latach.
Pokarm
Grzechotniki preriowe polują na wszelkie drobne ssaki (przeważnie są to gryzonie) a także na pisklęta ptaków gniazdujących na ziemi. Dieta ta jest uzupełniana o płazy i gady, w tym niekiedy węże. Jad wstrzykiwany w czasie ukąszenia ma za zadanie nie tylko unieruchomić zdobycz, ale także przez rozkład tkanek przyśpieszyć i ułatwić jej trawienie.
