Lin występuje w rzekach Europy, wyłączając jej zachodnią część oraz Półwysep Bałkański. Zasiedla również rzeki Azji, poza tym człowiek dokonał introdukcji tego gatunku także na innych kontynentach. W Polsce ta ryba występuje w rzekach na terenie całego kraju, a w górach spotkać ją można nawet do wysokości 1600 m n.p.m. Zamieszkuje wolno płynące rzeki, zarośnięte i muliste jeziora oraz stawy.

1. Budowa zewnętrzna
2. Biologia
3. Systematyka
4. Galeria zdjęć

Budowa zewnętrzna

Lin posiada pokryte drobnymi łuskami ciało o krępej budowie i obłym kształcie. Jego płetwy mają okrągłe zakończenia. Barwa jego skóry, ciemniejsza na grzbiecie, a jaśniejsza na brzuchu, jest brunatnozielona, ze złotym połyskiem. Płetwy samca są dłuższe, niż płetwy samicy. Lin osiąga długość ciała równą 30 – 40 cm i masę do 2,5 kg.

Biologia

Lin odżywia się bezkręgowcami żyjącymi w dennej części jezior i rzek. Przed niebezpieczeństwem kryje się w mule i zaroślach. Również zimę spędza na dnie, zagrzebując się w mule. Do rozrodu przystępuje od czerwca do sierpnia i wtedy, zwykle żyjące samotnie, osobniki skupiają się w niewielkie grupki. Tarło odbywa się w płytkiej części zbiornika wodnego, natomiast, by ryby mogły do niego przystąpić, temperatura wody musi wynosić około 20 stopni Celsjusza. Samica składa ikrę w liczbie kilkuset tysięcy jaj na powierzchnię roślin wodnych, narybek zaś wylęga się z nich już po 6 dniach. Dopóki wyklute larwy nie będą gotowe do samodzielnego pływania, przebywają przyczepione do roślin wodnych, za pomocą wypustek znajdujących się w ich głowowej części. Dojrzałość płciową lin osiąga po drugim roku życia, a żyje kilkanaście lat.