Ośmiornica olbrzymia występuje w północnej części Oceanu spokojnego. Spotykana jest od wybrzeży Ameryki Północnej na wschodzie po Japonię na zachodzie. Najdalej na południe notowana była u wybrzeży Meksyku, na północy jej zasięg sięga Alaski.
Ciało ośmiornicy olbrzymiej składa się z głowy, worka trzewiowego oraz nogi (przekształconej w ramiona). Muszla jest zredukowana. Barwa ciała czerwonawo brązowa, samce są ciemniejsze od samic. Posiada 4 pary ramion, połączonych ze sobą przy nasadzie. Ramiona są równej długości, na każdym znajduje się rząd przyssawek. Głowa silnie rozwinięta, wyposażona w parę dużych oczu. Otwór gębowy otoczony jest wieńcem ramion. U samców jedno ramie przekształcone jest w narząd kopulacyjny (hektokotylus).
Biologia
Ośmiornica olbrzymia zamieszkuje wodyoceaniczne na głębokości od kilku zwykle do 100 metrów, choć spotykane były nawet na głębokości ponad 1500 m. Najlepszym siedliskiem dla tego gatunku jest błotniste lub piaszczyste dno morskie z wieloma skałami i głazami wśród których znajduje się wiele kryjówek. Prowadzi samotny tryb życia. W sytuacji zagrożenia może wyrzucić wydzielinę (sepie), zakamuflować się lub uciec (ruchem odrzutowym). Posiada także trującą wydzielinę gruczołówślinowych. Organizm rozdzielnopłciowy. Do rozrodu może przystępować przez cały rok, ze szczytem w zimie. Samiec narządem kopulacyjnym przenosi spermatofor do jamy płaszczowej samicy. Po ponad miesiącu od kopulacji samica składa jaja do szczeliny skalnej. Może złożyć od 10 tys do 100 tys. jaj. Samica opiekuje się jajami, aż do momentu wyklucia młodych. Trwa to od 5 do 10 miesięcy. Młode po wykluciu mierzą ok. 10 mm. Dojrzałość płciową osiąga między 3 a 5 rokiem życia. Żyje krótko, do 5 lat. Samiec umiera w kilka tygodni od kopulacji, samica po wylęgu młodych. Aktywny drapieżnik. Poluje głównie w nocy. Do jego diety zaliczyć można bezkręgowce (inne głowonogi, skorupiaki, małże) oraz kręgowce (ryby). Jest gatunkiem jadalnym.
