Zarówno samiec jak i samica sikory modrej mają białe policzki z czarnym paskiem przez oko, pierś i brzuch żółte, wierzch skrzydeł i ogona modre. Osobniki młodociane są mniej barwne, o żółtawych policzkach i zielonobrązowym wierzchu ciała. Masa ciała ok.10 g, rozpiętość skrzydeł 20cm, długość ciała 11-12 cm.

1. Biotop
2. Występowanie
3. Lęgi
4. Pokarm
5. Systematyka
6. Galeria zdjęć

Biotop

Sikory modre najchętniej gniazdują w lasach liściastych i mieszanych z przewagą drzew liściastych, zwłaszcza w okolicach nadrzecznych. Powszechnie występują także w zadrzewieniach śródpolnych i w osiedlach ludzkich, z zabudową miejską włącznie. Unikają natomiast drzewostanów wyłącznie iglastych, szczególnie suchszych.

Występowanie

Sikora modra zasiedla Europę bez najbardziej północnych krańców, Bliski Wschód oraz północno -zachodnią Afrykę. Zimuje na obszarze areału lęgowego. W Polsce jest licznym ptakiem lęgowym i pozostaje u nas przez cały rok, tylko niektóre osobniki migrują osiągając nawet południową Francję. Część z tych, które zimują u nas pochodzi z terenów bardziej północnych.

Lęgi

Okres godowy sikory modrej zaczyna się wczesnym przedwiośniem. Do pierwszego lęgu dochodzi w maju. Nieliczne pary wyprowadzają drugi lęg w czerwcu. Modraszki gnieżdżą się w dziuplach i skrzynkach lęgowych. Gniazdo budują z mchu i suchych traw, a wyściółka składa się z włosia, wełny, piór ptaków. Zniesienie zawiera 7-12 jaj. Wysiaduje samica, która w razie niepokojenia odstraszająco syczy. Młode wykluwają się po 12-14 dniach, a opuszczają gniazdo po 17-18.

Pokarm

Pożywienie sikor modrych stanowią owady i pajęczaki żyjące na gałązkach i liściach drzew. Zjadają także nasiona roślin oleistych oraz nasiona niektórych drzew. Zimą bywają częstymi gośćmi w karmnikach.