U sroki nie występuje dymorfizm płciowy. Upierzenie jest kontrastowe: głowa, pierś, skrzydła i ogon czarne (u dorosłych z metalicznym połyskiem), spód ciała, barki i plamy na lotkach białe. Długi ogon (1/3 długości ciała) jest schodkowany ku tyłowi. Dziób i nogi czarne. Ciało ma długość ok. 46 cm, rozpiętość skrzydeł 60 cm, waga ok. 200g.

1. Biotop
2. Występowanie
3. Lęgi
4. Pokarm
5. Systematyka
6. Galeria zdjęć

Biotop

Biotop naturalny sroki stanowią młode niewielkie drzewostany z domieszką brzóz oraz olszyny i kępy zadrzewień w okolicach dolin rzecznych i łąk. Od lat jego środowiskiem stały się nawet duże miasta.

Występowanie

Sroka zamieszkuje całą Europę, część Azji (bez obszarów północnych) oraz zachodnią część Ameryki Północnej. Jest ptakiem osiadłym i nie podejmującym wędrówek, zimuje w obrębie areału lęgowego. W Polsce jest to liczny ptak lęgowy z tendencją do ciągłego wzrostu liczebności.

Lęgi

Sroka buduje charakterystyczne, kuliste, widoczne z daleka gniazda z daszkiem. Zakłada je bardzo wysoko na drzewach lub nisko w gęstych krzewach. Budulcem są patyki, a także glina, którą wylepiają wnętrze i trawy. Wyprowadza 1 lęg w roku, na ogół w kwietniu, samica składa 4-10 zielonkawoniebieskich jaj w szare plamy. Wylęg następuje po 17-18 dniach, a młode opuszczają gniazdo po 22-27 dniach.

Pokarm

Latem główną pozycję w diecie sroki stanowią owady. Ale sroki są wszystkożerne. Jak już wspomniano plądrują gniazda innych ptaków zjadając nie tylko jaja, lecz także pisklęta. Można je też spotkać żerujące na padlinie. Polują również na gryzonie. Zimą znajdują pożywienie na wysypiskach śmieci i zjadają większe ilości nasion.