Długość ciała susła perełkowanego wynosi 18 -23 cm, długość ogona 3 -5 cm, masa ciała od 170 do 370 g. Gatunek ten odznacza się krótszym i mniej puszystym niż u wiewiórek nadrzewnych ogonem, małymi uszami, dużymi oczami i mocnymi nogami wyposażonymi w duże stopy. Jego sierść na grzbiecie i bokach ciała ma barwę szarożółtawą i jest ozdobiona białawymi plamkami wyraźnie odcinającymi się od tła. Spód ciała jest jaśniejszy - szarorudy lub żółtawy, na podgardle i piersi widnieje biała plama.  

1. Występowanie
2. Tryb życia
3. Odżywianie
4. Rozmnażanie i rozwój
5. Systematyka
6. Galeria zdjęć

Występowanie

Suseł perełkowany zamieszkuje południowo-wschodnią i częściowo środkową Europę. W Polsce można go spotkać w południowo – wschodniej części Lubelszczyzny, ale nie występuje licznie, a jego liczebność spada.

Tryb życia

Suseł perełkowany jako środowisko życia wybiera tereny otwarte, najczęściej pastwiska, ugory, miedze, stepy, suche łąki, zbocza nasypów kolejowych. Prowadzi wyłącznie dzienny tryb życia, a największą aktywność wykazuje rano i w południe. Żyje w koloniach, w norach znajdujących się 2 m pod ziemią i osiągających 7 m długości. Złą pogodę przeczekuje w legowisku. Nie gromadzi zapasów na zimę, natomiast już wczesną jesienią zapada w głęboki sen zimowy, który trwa ok. pół roku. Budzi się z niego w kwietniu. Największymi wrogami naturalnymi susła perełkowanego są koty, kuny, tchórze, lisy i ptaki drapieżne.

Odżywianie

Suseł perełkowany poszukuje pokarmu bliskim sąsiedztwie swojej nory. Żywi się głównie zielonymi częściami roślin, rzadziej ziarnem (najchętniej pszenicą i jęczmieniem), ale zjada także pokarm zwierzęcy (owady, drobne ssaki). 

Rozmnażanie i rozwój

Ruja u susła perełkowanego następuje zaraz po zakończeniu snu zimowego. Ciąża trwa ok. miesiąca. Młode przychodzą na świat w maju lub na początku czerwca. Jest ich w miocie od 4 do 7. Otwierają oczy po upływie 3 tygodni, a przez okres 4 -5 tygodni karmione są wyłącznie mlekiem matki. Dojrzałość płciową osiągają po roku.