Drobny ptak. Łatwo go rozpoznać po głosie. W Polsce lęgowy, choć nieliczny.

1. Wygląd
2. Występowanie
3. Biotop
4. Lęgi
5. Pokarm
6. Systematyka
7. Galeria zdjęć

Wygląd

Ubarwienie ciała szarozielone, spód jaśniejszy. Ma również charakterystyczną jaskrawożółta lub jaskrawopomarańczową "czapeczkę" z ciemnym obramowaniem, tak jak mysikrólik, co wyróżnia go spośród innych grup ptaków. Łatwo go rozróżnić od mysikrólika po białej brwi nad okiem oraz po czarnym pasie ocznym, łączącym się z brwią. Na boku szyi ma jaskrawy pasek o barwie zielonkawożółtej. Jego czarne obramowanie na głowie łączy się na czole. Dymorfizm płciowy słabo widoczny, samca od samicy rozróżnia znaczna ilość jaskrawopomarańczowego ubarwienia na ciemieniu (którego u samicy albo nie ma, albo jest bardzo mało na samym środku). U zniczka na skrzydłach mniejsza czarna plama oraz brak białego plamkowania na końcach skrzydeł, które występuje u mysikrólika. Do zniczka podobny jest zniczek maderski, należący do tego samego rodzaju. Wyróżnia go więcej czerni na skrzydłach i krótka biała brew. Ich zasięgi występowania się nie pokrywają. Osobnik młodociany nie ma rysunku na ciemieniu, ale ma już widoczną jasną brew, szarawy pasek oczny i pasek policzkowy.

Występowanie

Zamieszkuje obszary Europy zachodniej po środkową i południową oraz Afrykę północno-zachodnią. Migruje na niewielkie odległości. Zniczki zamieszkujące północną część zasięgu na zimowiska udają się w kierunku basenu Morza Śródziemnego, natomiast populacje zamieszkujące południową Europę są osiadłe.

Biotop

Chętnie wybiera lasy iglaste, mieszane i liściaste, buczyny, dąbrowy, parki, ogrody. W przeciwieństwie do mysikrólika (bliskiego kuzyna) nie jest tak silnie związany ze świerczynami. Zniczki występujące na półwyspie Iberyjskim oraz w północno-zachodniej Afryce zamieszkują skupiska dębów korkowych i buków.

Lęgi

Samica buduje grube, okrągłe gniazdo, z dojściem w górnej części (z gałązek, liści, trawy, wełny, piór) na drzewach iglastych, lub w krzakach (jałowca). Podczas toków samiec stroszy piórka. Dwa lęgi w roku. Składa 7 do 11 różowo beżowych jaj, rdzawo plamkowanych. Wysiadywanie trwa około 13-15 dni. Po około 15 dniach od wyklucia młode opuszczają gniazdo.

Pokarm

Owadożerne. Owady, ich larwy, również pajęczaki.