Babirussa (Babyrousa babyrussa)

Wygląd

Długość ciała wynosi 80 -110 cm, wysokość w kłębie 65 -80 cm, długość ogona 27 -32 cm, masa ciała sięga 100 kg. Babirussa ma pokrój ciała typowy dla świń, ale jej nogi są stosunkowo długie. Wydłużony, masywny pysk zaopatrzony jest w nozdrza otoczone chrzęstną tarczą. Charakterystyczną cechą są dwie pary kłów przypominających rogi, z których górne (mogą u samców osiągać kilkadziesiąt cm długości) przebijają kości szczękowe i skórę i, podobnie jak dolne, zakrzywiają się wyraźnie ku tyłowi. Skóra babirussy jest szorstka i prawie nieowłosiona, w kolorze brunatnoszarym, a pojedyncze włosy mają barwę żółtoszarą. Na podgardlu i brzuchu zwisają fałdy skórne. Samica ma tylko jedną parę sutek.
 

Występowanie

Babirussa zamieszkuje wilgotne lasy równikowe indonezyjskich wysp Celebes, Togi, Sula i Buru. Jest silnie zagrożona wyginięciem w środowisku naturalnym, mimo objęcia ochroną gatunkową.

Tryb życia

Środowiskiem życia babirussy są wilgotne lasy i zarośla nadwodne. Żyje ona w grupach rodzinnych i prowadzi nocny tryb życia. Stada często wędrują w poszukiwaniu pokarmu. O statusie samca stanowi wielkość kłów, z których dolne używane są podczas walki.

Odżywianie

Jak wszystkie świnie babirussa jest zwierzęciem wszystkożernym, ale żywi się bardziej zróżnicowanym pokarmem. Stanowią go liście drzew i krzewów, owoce, grzyby, korzenie, bulwy, larwy owadów, dżdżownice i drobne kręgowce.
 

Rozmnażanie i rozwój

Ciąża trwa 4 -5 miesięcy. W miocie są tylko 2 młode. W przeciwieństwie do innych świniowatych ich ciało nie jest prążkowane. Długość życia babirussy w niewoli wynosi ponad 10 lat.