Brzana - opis, wygląd, występowanie
Ekologia.pl Wiedza Atlas zwierząt Strunowce Kręgowce Ryby Kostnoszkieletowe Promieniopłetwe Karpiokształtne Karpiowate Barbus Brzana
Indeks nazw
Szukaj lub wybierz według alfabetu
A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

Brzana (Barbus barbus)

Nazywana/y także: brzana pospolita, barbuna, barwena, brama
Brzana, By Neil Phillips from uk (barbel) [CC BY 2.0], via Wikimedia Commons
Spis treści

Występowanie

Brzana występuje na znacznym obszarze Europy: od Wielkiej Brytanii i Francji na zachodzie po Białoruś i Ukrainę na wschodzie. Ryba nie jest spotykana w północnej Europie, najdalej na północ występuje na Litwie. Południową granicę jej zasięgu wyznaczają pasma górskie: Pireneje, Alpy i Góry Dynarskie.

Budowa zewnętrzna

Głowa stożkowata. Oczy małe, stosunkowo wysoko umieszczone. Otwór gębowy dolny. Szczęka górna wysuwana. Wargi mięsiste. Górna warga z czterema wąsikami (umieszczone na zakończeniu pyska oraz przy kącikach ust). Zęby gardłowe w trzech szeregach. Ciało wydłużone. Grzbiet w zielonkawoszarej barwie. Boki ciała srebrzyste (u osobników młodych jasnozłociste). Brzuch biały. Łuski średniej wielkości. Linia naboczna pełna. Płetwy: parzyste, odbytowa oraz dolny płat ogonowej pomarańczowoczerwone. Płetwy: grzbietowa oraz odbytowa z krótką podstawą. Płetwa grzbietowa zielonkawoszara, w miarę wysoka, jej tylna krawędź wcięta. Płetwa odbytowa krótka, nie sięga nasady płetwy ogonowej. Płetwa ogonowa mocno wcięta. Jej górny płat zaostrzony, dolny zaokrąglony. Płetwy: parzyste oraz odbytowa zaokrąglone. Samice od samców rozróżnić można po wysokości płetwy odbytowej, (u samic jest długa, a u samców krótka). U młodszych osobników ciało oraz płetwy: grzbietowa i ogonowa pokryte są ciemnymi plamkami.

Biologia

Zamieszkuje nizinne i podgórskie rzeki o szybkim nurcie i żwirowym dnie. Preferuje wody ciepłe i nasłonecznione. Rzadziej spotykana w jeziorach. Rozród odbywa się w płytkim miejscu o kamienistym podłożu. Do tarła przystępuje od maja do sierpnia. Jednej samicy towarzyszy od kilku do kilkunastu samców. Jaja składane są w porcjach. Samica składa od 12 tys. do 35 tys. ziaren ikry. Średnica jaj wynosi 2 mm. Larwa po wyklucia ma 9 mm. Dojrzałość płciową samce osiągają w drugim bądź w trzecim roku, a samice w czwartym bądź w piątym roku życia.

Odżywianie

W jej diecie znaleźć można faunę denną (skorupiaki, mięczaki, larwy owadów) a także ryby.

4.5/5 - (17 votes)
Default Banner Post Banner
Subscribe
Powiadom o
0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments