Burzyk żółtodzioby (Calonectris diomedea)

Wstęp

Ptak wielkości wrony siwej (Corvus cornix). Do naszego kraju wyjątkowo zalatuje (są to zaledwie pojedyncze stwierdzenia). Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN). Gatunkiem podobnym jest burzyk duży (Calonectris borealis), różniący się ciemniejszymi końcami skrzydeł oraz z nieco większym dziobem. W locie widoczne czarne krawędzie na jasnym spodzie skrzydeł.

Wygląd

Tęczówka oczna ciemna. Dziób brudnożółty, z ciemnym paskiem na czubku, haczykowaty. Głowa, oraz tył szyi szarobrązowe. Wierzch szarobrunatny. Spód białawy. Skrzydła długie, wąskie. Lotki oraz sterówki czarne. Brak dymorfizmu płciowego oraz wiekowego.

Występowanie

Gniazduje głównie na Maderze, Azorach i Wyspach Kanaryjskich. Ponadto spotykany jest na Oceanie Antarktycznym głównie w basenach: Iberyjskim, Kanaryjskim, Zielonego Przylądka, Brazylijskim, Angolskim i Przylądkowym oraz w basenie Morza Śródziemnego.

Biotop

W okresie rozrodczym przebywa na kamienistych wyspach: klifach, półkach skalnych, szczelinach skalnych i jaskiniach oraz odbywa wędrówki na żerowiska w pobliżu wysp. Poza okresem rozrodczym często spotykany jest na otwartym oceanie.

Lęgi

Gatunek monogamiczny. Gnieździ się w koloniach, w norze w ziemi lub wśród skał. Przystępuje do jednego lęgu w roku. Samica składa jedno białe jajo. Czas wysiadywania (przez oboje rodziców) wynosi około 52-56 dni. Młode zyskują zdolność lotu po 93-99 dniach. Osobniki młodociane pozostają pod opieką rodziców przez ponad trzy miesiące. Dojrzałość płciową osiąga od siódmego do trzynastego roku życia.

Pokarm

W diecie znaleźć można zwierzęta kręgowe (ryby) oraz bezkręgowe (skorupiaki, mięczakami). Ptak zdobywa pokarm nurkując lub chwyta go z powierzchni wody, przy kutrach rybackich.