Dzięcioł duży (Dendrocopos major)

Spis treści

Wygląd
Biotop
Występowanie
Lęgi
Pokarm
Galeria zdjęć

Jest najpospolitszym z krajowych dzięciołów. O jego bliskiej obecności informuje nas na ogół odgłos szybkiego bębnienia, pracowitego kucia w drewnie lub ostry głos „kiks”.

Wygląd

Dzięcioł duży to pstry dzięcioł, czarno-biało-czerwony, z charakterystycznym czarnym krzyżem na białej szyi. Na czarnym grzbiecie widać dwie białe plamy, na potylicy u samca czerwona plama, u obu płci czerwone podogonie. Osobniki młodociane mają czerwoną, czarno obrzeżoną czapeczkę.

Biotop

Dzięcioł duży zasiedla wszelkie typy lasów, chętniej liściaste i mieszane, pojawia się także w parkach, zadrzewieniach śródpolnych oraz w miastach.

Występowanie

Dzięcioł duży jest ptakiem lęgowym Europy, z wyjątkiem Islandii i Irlandii oraz północnej i środkowej Azji. Na zimę pozostaje w obrębie areału lęgowego. W Polsce występuje w całym kraju zwykle średnio licznie, a jedynie w górach nielicznie.

Lęgi

Dziuple lęgowe dzięcioł duży wykuwa (często w osice) na wysokości 1-20 m. W pierwszej połowie maja samica składa 4-7 białych, błyszczących jaj. Wysiadują oboje rodzice przez ok. 12 dni. Pisklęta przebywają w gnieździe 21-23 dni. W roku ma miejsce 1 lęg, czasami powtarzany po utracie pierwszego.

Pokarm

Latem pożywienie dzięcioła dużego jest głównie pochodzenia zwierzęcego (korniki, larwy chrząszczy i motyli oraz okazjonalnie jaja i pisklęta innych ptaków), zimą – roślinnego (nasiona sosny, orzechy i jagody).