Husarz mniejszy (Anax parthenope)

Występowanie

Husarz mniejszy jest szeroko rozpowszechnionym gatunkiem. Zasięg występowania tej ważki rozciąga się od Europy (głównie środkowej i wschodniej), po wschodnią Azję (m.in. Koreę, Japonię, Chiny) i północną Afrykę. Zwykle dość rzadki, lokalnie bywa liczny. Obecnie spotykany niemal w całej Polsce. Wcześniej występował głównie w Wielkopolsce i na Pomorzu.

Budowa

Husarz mniejszy jest ważką należącą do rodziny żagnicowate (Aeshnidae). Głowa jest dobrze wykształcona. Na głowie znajduje się para dużych oczu złożonych, barwy zielonej. Czułki są krótkie. Aparat gębowy jest typu gryzącego. Ciało jest wydłużone. Występują dwie pary skrzydeł, z siatkowym użyłkowaniem. Trzy pary odnóży krocznych. Tułów jest brązowy. Odwłok jest ciemnobrązowy (u samic) lub szaroczarny (u samców). Drugi i trzeci tergit niebieski. Przednia krawędź drugiego tergitu jest żółta. Odnóża są brązowoczarne. Ubarwienie obu płci jest podobne. U samic na głowie występują dwa różki. Gatunkami podobnymi są: husarz wędrowny (Anax ephippiger) oraz husarz władca (Anax imperator).

Biologia

Husarz mniejszy preferuje duże zbiorniki wodne: jeziora, sztuczne zbiorniki, glinianki. Sporadycznie jest spotykany nad wolno płynącymi wodami i małymi zbiornikami. Dorosłe spotykane są od maja do sierpnia. Zwierze o aktywności zmierzchowej. W spoczynku skrzydła rozpostarte są na boki. Husarz mniejszy na liście IUCN ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC). Zarówno dorosłe jak i larwy są drapieżne. W ich diecie znaleźć można zwierzęta bezkręgowe (m.in. owady, mięczaki, skorupiaki). Husarz mniejszy przechodzi przeobrażenie niezupełne. Samica składa jaja na roślinność lub w muł. Składanie jaj dokonuje się w tandemie. Wylęg larw z jaj odbywa się po dwóch miesiącach. Rozwój larw trwa 2 lata. W celu przeobrażenia larwa wspina się na roślinność, wystającą z wody.