Karaczan wschodni - opis, wygląd, występowanie
Ekologia.pl Wiedza Atlas zwierząt Stawonogi Owady Karaczany Karaczanowate Blatta Karaczan wschodni
Indeks nazw
Szukaj lub wybierz według alfabetu
A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

Karaczan wschodni (Blatta orientalis)

Nazywana/y także: karaluch
Karaczan wschodni - samica
Spis treści

Występowanie

Karaczan wschodni obecnie spotykany niemal na całym świecie. Zamieszkuje około jedną dziesiątą wszystkich budynków mieszkalnych.

Budowa

Karaczan wschodni ma głowę pochyloną ku dołowi, niemal całkowicie zakrytą przedpleczem. Narząd gębowy jest typu gryzącego. Czułki są długie (u samców przekraczają długość ciała), cienkie i wieloczłonowe. Ciało jest grzbietobrzusznie spłaszczone, w zarysie owalne. Barwa ciała błyszcząca, ciemnobrązowa lub czarna. Pierwsza para skrzydeł tworzy pokrywy. Przednie, skórzaste pokrywy u samic są zredukowane, u samców nie sięgają końca odwłoka. Odwłok zakończony jest wyrostkami odwłokowymi. Odnóża są smukłe, pokryte długimi kolcami, bieżne. Występuje dymorfizm płciowy. Samice posiadają pokładełko, są większe i szersze od samców. U samców występuje płytka płciowa. Larwy są podobne do dorosłych.

Biologia

Karaczan wschodni to gatunek synantropijny. Preferuje klimat tropikalny. Jego naturalnym siedliskiem jest ściółka w wilgotnych i gorących rejonach Afryki. Przystosował się do życia z ludźmi. Często spotykany jest w ludzkich siedliskach, w restauracjach, mieszkaniach, piekarniach, magazynach, w budynkach z nieszczelną wentylacją, pionami technicznymi i z zsypami na śmieci. W lecie w klimacie umiarkowanym przebywa również poza budynkami – głównie w pobliżu kontenerów na śmieci. Aktywny jest przez cały rok, ze szczytem przypadającym między majem a lipcem. Prowadzi nocny tryb życia. Karaluch żyje gromadnie. Rozwój przebiega z przeobrażeniem niezupełnym. Jest organizmem jajorodnym. Po kopulacji samica formuje kokon, po czym go składa. Kokon po złożeniu jest biały, lecz z czasem ciemnieje. Mierzy on 12 mm długości i 6 mm szerokości. Samica początkowo nosi ze sobą kokon. W jednym kokonie znajduje się do 16 jaj. Po pewnym czasie samica umieszcza go w bezpiecznym miejscu. Składanie kolejnych kokonów odbywa się co 10 dni, już bez kopulacji. Po upływie 7-8 tygodni z kokonów wylęgają się larwy. Larwa po opuszczeniu kokonu mierzy 6 mm. Rozwój larwalny trwa od 12 miesięcy do 4 lat. Larwy przechodzą 6 linień. Żyje od 1 do 6 miesięcy. Jest wszystkożerny, żywi się zarówno pokarmem pochodzenia zwierzęcego jak i roślinnego.

4.5/5 - (19 votes)
Default Banner Post Banner
Subscribe
Powiadom o
0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments

Nie odchodź jeszcze!

Na ekologia.pl znajdziesz wiele ciekawych artykułów i porad, które pomogą Ci żyć w zgodzie z naturą. Zostań z nami jeszcze chwilę!