Kormoran nielotny (Phalacrocorax harrisi)

Na niewielkich niedostępnych wyspach Archipelagu Galapagos, gdzie żyją te ptaki, nie zagrażają im żadne drapieżniki. Chłodne oceaniczne prądy opływające wyspy obfitują w pożywienie tych morskich ptaków. Nic dziwnego, że dawno zrezygnowały z podniebnych wojaży – umiejętność lotu nie była im zupełnie potrzebna.
Wygląd
Kormoran nielotny ma ciemne, szaro-czarne, jednolite upierzenie. Spód ciała jest szaro-brunatny. W naturze często ciężko jest zauważyć kormorana na tle ciemnych skał. Nogi są czarne. Dziób na końcu jest zakrzywiony i również ciemno ubarwiony. Charakterystyczna wątła, wyprostowana sylwetka o wygiętej szyi i pochylonej głowie oraz króciutkie, zwisające w dół skrzydła, które nie nadają się do lotu. Tęczówki niezwykłej jasnej, zielonkawej barwy.
Występowanie
Kormoran nielotny ma obecnie zasięg ograniczony wyłącznie do Wysp Galapagos. Ten niezwykle rzadki ptak zamieszkuje tylko na niektórych wyspach Archipelagu.
Środowisko życia
Kormoran nielotny zamieszkuje gromadnie skaliste wybrzeża. W poszukiwaniu pożywienia nurkują w chłodnych wodach oceanu. Na niedostępnych, urwistych brzegach odpoczywają i zakładają swoje gniazda. Prowadzą osiadły tryb życia.
Lęgi
Gniazdo kormorana nielotnego znajduje się na ziemi. Para zakłada je wspólnie wybierając miejsce wśród stromych skał. Samica składa dwa lub trzy jaja do płytkiego, złożonego z wodorostów stosu. Na Wyspach Galapagos chłodne miesiące nie są czasem spoczynku, ale porą lęgową. Wtedy bowiem wody obfitują w pożywienie i szansa na odchowanie potomstwa jest największa.
Pokarm
Kormoran nielotny to przede wszystkim rybożerca. Nurkują za swoją zdobyczą. Głęboko pod wodą zdarza im się napotkać i złowić również inne morskie organizmy, np. rozmaite, często sporych rozmiarów, głowonogi.