Koronnik szary (Balearica regulorum)

Wyróżnia się spośród swej rodziny niezwykle pięknym upierzeniem. Zarówno samiec jak i samica pozwalają sobie na pyszne ozdoby. Podgardle zdobią czerwone korale, głowę zaś złotawo-żółta korona z piór. Policzki są białe, a u góry zdobi je skromny pąsowy róż. Blade policzki odcinają się od smolisto-czarnych piór czoła. Korale to podobnie jak u naszego koguta luźny płat nieopierzonej skóry. Policzki są również nieopierzone.

Wygląd

Istnieją dwa gatunki żurawi z rodzaju Balearica. Na pierwszy rzut oka łatwo pomylić koronnika szarego z osobnikiem reprezentującym pokrewny gatunek zwany koronnikiem czarnym. Różnią się one głównie natężeniem barw upierzenia i szczegółami ubarwienia na głowie. Koronnik szary ma  barwę piór jaśniejszą niż koronnik czarny. Na odmienne ubarwienie wskazują nazwy tych gatunków – waha się ono od szarego po szaro-czarne. Nic dziwnego, że te odrębne gatunki bywały uważane jedynie za dwa podgatunki. Szyja koronnika szarego jest zawsze nieco jaśniejsza niż pióra na grzbiecie i skrzydłach. Na tylnej oraz spodniej części skrzydeł widoczne białe pióra. Szaro-brązowy ogon. Białe policzki z niewielkim różowym akcentem nieco z tyłu ponad okiem. Na głowie żółte pióra tworzą wydatny pióropusz. Nogi i dziób są czarne. Jasne tęczówki.

Występowanie

Koronnik szary zamieszkuje kontynent afrykański. Spotkamy go na południe od Sahary, wszędzie z wyjątkiem bardzo suchych, gorących terenów oraz ostępów kongijskich lasów równikowych.

Środowisko życia

Koronniki szare prowadzą zwykle osiadły tryb życia. Poszukują pożywienia na rozległych otwartych, słabo zadrzewionych terenach. Na żerowiskach tworzą stada – samotnie żerujące żurawie to rzadkość. Na czas spoczynku gromadzą się na dużych rozłożystych drzewach. Bywa, że ptaki te czynią szkody na polach uprawnych. Przebywają zawsze w niedalekiej odległości od wodopoju.  W okresie lęgowym gromadzą się na terenach obfitujących w wodę – na mokradłach i bagnach oraz nad brzegami dużych jezior.

Lęgi

Jak wiele żurawi, również i te odbywają niezwykle widowiskowy taniec godowy, w którym bierze udział zarówno samiec jak i samica. Para koronników szarych razem opiekuje się gniazdem i potomstwem. Wychowanie młodego żurawia zajmuje rodzicom prawie cały rok. Po odchowaniu młodych rodzice wracają nad wodę i wybierają miejsce na założenie kolejnego gniazda. Im więcej wody otaczać będzie gniazdo tym bezpieczniejsze pisklęta. Do jego budowy zbierają materiał roślinny i układają go w spory, prawie metrowej średnicy, stos. Samica składa około trzech jaj.

Pokarm

Koronniki szare spędzają dużo czasu zbierając nasiona, kwiaty i pędy roślin, głównie traw, jednak nie są ścisłymi roślinożercami. Znaczącą część ich diety stanowi pokarm zwierzęcy. Przeszukując gęstwinę niskich traw w poszukiwaniu smacznych nasion i pędów, płoszą wiele owadów i innych bezkręgowców, które kryją się w niej lub nawet płytko pod ziemią. Żurawie potrafią bardzo sprawnie zapolować na niewielkiego i szybko poruszającego się po ziemi się owada. Często zdarza się im też złapać dużo większego kręgowca np. jaszczurkę.