Kulon zwyczajny - opis, wygląd, występowanie
Ekologia.pl Wiedza Atlas zwierząt Strunowce Kręgowce Ptaki Siewkowe Kulony Burhinus Kulon zwyczajny
Indeks nazw
Szukaj lub wybierz według alfabetu
A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

Kulon zwyczajny (Burhinus oedicnemus)

Nazywana/y także: kulon
Kulon zwyczajny. By Frank Vassen from Brussels, Belgium [CC BY 2.0], via Wikimedia Commons
Spis treści

Wstęp

Nieznacznie większy od grzywacza (Columba palumbus). W naszym kraju jest skrajnie nielicznym wędrownym gatunkiem lęgowy, rzadko zalatującym. Prowadzi skryty tryb życia, łatwiej go usłyszeć niż zobaczyć. Aktywny o zmierzchu i o świecie. Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN).

Wygląd

Ptak bardzo charakterystyczny, o kamuflującym upierzeniu. Oczy duże. Tęczówki żółte. Brew biała. Dziób dosyć krótki, żółty, z ciemną końcówką. Gardło białe. Upierzenie płowoszare, ciemno kreskowane. Spód biały. Skrzydła długie. Na wierzchu skrzydeł czarno biały wzór. Spód skrzydeł jasny. Nogi długie, zielonożółte. Ogon stosunkowo długi. Różnice między obiema płciami są niewielkie. U samców biały pasek na pokrywach skrzydeł jest z szerszą czarną obramówką. Osobniki młodociane przypominają dorosłe, różnią się brakiem jasnej brwi oraz mniej wyraźnymi paskami skrzydłowymi.

Występowanie

Występuje wyspowo na terenie niemal całej Europy prócz Skandynawii, w południowo-zachodniej Azji oraz północnej Afryce. Między innymi w północnej Afryce, w Hiszpanii, we Włoszech, w Pakistanie i Afganistanie osiadły. Pozostałe ptaki migrują na zimowiska do północnej Afryki.

Biotop

Jest związany z otwartymi biotopami wrzosowisk, łąk, nieużytków, ekstensywnie użytkowanych pól uprawnych i pastwisk. Preferuje gleby kamieniste i słabo porośnięte roślinnością.

Lęgi

Gnieździ się na gołej ziemi, wśród roślinności. Gniazdo wyścielone jest kamykami i roślinnością. Przystępuje do jednego lub dwóch lęgów w roku. Samica składa 2-3 szarawe, brązowo nakrapiane jaja. Czas wysiadywania (przez obydwoje rodziców) wynosi od 24 do 26 dni. Zaraz po wykluciu pisklęta opuszczają gniazdo. Opiekę nad potomstwem pełnią oboje partnerzy. Po 5-6 tygodniach młode uzyskują zdolność lotu.

Pokarm

Żywi się głównie bezkręgowcami (owadami, ich larwami, pierścienicami, mięczakami, pajęczakami). W jego diecie znaleźć można także kręgowce (drobne ssaki, gady, płazy). Pokarm zbiera z powierzchni ziemi.

4.5/5 - (19 votes)
Default Banner Post Banner
Subscribe
Powiadom o
0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments