Mroczek późny (Eptesicus serotinus)

Wygląd

Jest to jeden z największych nietoperzy występujących w Polsce. Długość jego ciała wynosi 65 -82 mm, rozpiętość skrzydeł 315 -380 mm, długość ucha 12 -21 mm, długość ogona 45 -60 mm, waga 13 -35 g. Koniuszek ogona wystający z błony ogonowej ma ok. 7 mm. Uszy są stosunkowo długie. Sierść mroczka późnego jest dość ciemna, z wierzchu brązowokasztanowata lub kawowa, z jaśniejszymi końcami włosów, od spodu jaśniejsza, szarawa.

Występowanie

Mroczek późny zasiedla prawie całą Europę, Afrykę Północną, środkową część Azji. W Polsce jest pospolity w całym kraju, rzadszy jedynie w południowo -zachodniej części. Unika także najwyższych partii gór. Jest gatunkiem chronionym, o niskim stopniu zagrożenia.

Tryb życia

Gatunek ten jest związany z osiedlami ludzkimi. Unika zwartych kompleksów leśnych pozbawionych zabudowań. W lecie szuka kryjówek przede wszystkim na strychach, a także w szczelinach ścian i dachów. Tworzy kolonie złożone z samców i samic. Na zimowy sen wybiera miejsca chłodne i suche (przewody wentylacyjne, piwnice, strychy). Hibernacja trwa bardzo długo – od września do początku maja. W tym czasie spada temperatura ciała tego zwierzęcia i zmniejsza się przemiana materii. Mroczek późny lata nisko i powoli. W czasie zimnej i słotnej pogody często pozostaje w kryjówce. W celu orientowania się w otoczeniu posługuje się echolokacją. Spośród nietoperzy właśnie ten gatunek najczęściej możemy spotkać w dużym mieście.

Odżywianie

Mroczek późny wylatuje na łowy tuż po zachodzie słońca i lata aż do świtu. Jego pożywienie stanowią głównie duże chrząszcze, motyle nocne, ale także komary.

Rozmnażanie i rozwój

Kopulacja odbywa się jesienią, sperma pozostaje w drogach rodnych samicy przez całą zimę, zapłodnienie następuje wiosną. Samica rodzi w maju lub czerwcu 1-2 młode. Mroczek późny dożywa wieku 19 lat.