Mucha ropuszanka (Lucilia bufonivora)

Budowa
Mucha ropuszanka należy do rodziny plujkowate (Calliphoridae). Na głowie posiada jedna parę dużych, brązowych oczu złożonych, zajmującą dużą część powierzchni grzbietowej głowy. Czułki są krótkie, trzy segmentowe. Tułów oraz odwłok są w zielonkawych odcieniach, z metalicznym połyskiem. Odwłok jest szeroki. Ciało pokryte jest ciemnymi szczecinami. Występuje jedna para wydłużonych, błoniastych skrzydeł. Ich powierzchnia jest przejrzysta. Druga para skrzydeł jest zredukowana, przekształcona w przezmianki. Odnóża są czarne. Larwy są kremowe.
Biologia
Mucha ropuszanka zamieszkuje strefę klimatu umiarkowanego. Jest parazytoidem pasożytującym na płazach. Larwy zamieszkują tkanki głowy atakowanych płazów (głównie ropuchy szarej). Dorosłe osobniki spotykane są niemal we wszystkich siedliskach na obszarze występowania. Mucha ropuszanka spotkana jest od kwietnia do października. Prowadzi dzienny tryb życia. Przechodzi przeobrażenie zupełne. Samice składają białawe jaja na ropuchach i innych płazach (bezogonowych, jak również ogoniastych), w okolicach ich nozdrzy oraz oczodołów. Z jaj wylęgają się beznogie larwy (typu czerwie). Czerwie wnikają do otworów na głowie płaza, następnie przebijają śluzówkę dostając się pod skórę i mięśnie, gdzie stopniowo zjadają żywcem gospodarza. Przepoczwarczenie odbywa się w glebie. Rozwój trwa około miesiąc. W ciągu roku może wystąpić do kilku pokoleń. Zimuje w stadium larwy. Dorosłe żywią się nektarem oraz pyłkiem.
Występowanie
Mucha ropuszanka w związku z tym, że płazy atakowane są poza okresem wysokiej aktywności podczas rozrodu dokładne rozmieszczenie i liczba zarażonych ropuch przez muchę ropuszankę są słabo poznane. Na podstawie rzadkich i zwykle pojedynczych obserwacji uważa się, że pasożyty te występują głównie w północnej i zachodniej Europie. Sporadycznie obserwowane są poza Europą, np. w Ameryce Północnej.