Pacyficzny ślimak bananowy (Ariolimax columbianus)

Występowanie
Pacyficzny ślimak bananowy występuje w zachodniej Ameryce Północnej (u wybrzeży Pacyfiku). Jego zasięg występowania rozciąga się od Alaski na północy, przez południowo-zachodni Jukon, Kolumbię Brytyjską, Waszyngton, Oregon, po centralną Kalifornię na południu. Największą liczebność osiąga w Kalifornii.
Budowa
Pacyficzny ślimak bananowy należy do rzędu trzonkooczne (Stylommatophora). Ciało jest wydłużone, pokryte śluzem. Ubarwienie ciała jest zmienne, zależne od wilgotności i diety. Typowa barwa ciała jest żółta, w brązowe lub czarne plamy (może być też jednolita, bez plam). Ponadto mogą występować zielone, brązowe czy nawet białe osobniki. Posiada dwie pary czułków. Pierwsza para czułków jest krótka. Oczy znajdują się na szczycie drugiej, dłuższej pary czułków. Otwór gębowy znajduje się po spodniej stronie głowy.
Biologia
Pacyficzny ślimak bananowy występuje w wilgotnych lasach zachodnich wybrzeży Ameryki Północnej. Spotykany jest zarówno strefie chłodnego i umiarkowanego klimatu Alaski, Kanady i północno-zachodnich Stanów Zjednoczonych, jak i na obszarze klimatu subtropikalnego w Kalifornii. Zamieszkuje dno lasu z licznymi kryjówkami i dużą ilością martwej i zamierającej materii organicznej (opadłe liście, martwe drewno). Prowadzi głównie nocny tryb życia ale może być również aktywny w chłodne dni. Występuje u niego hermafrodytyzm. Zapłodnienie jest krzyżowe. Do rozrodu przystępuje od jesieni do wcześniej wiosny. Gody zwykle odbywają się nocą. Ślimak bananowy może złożyć do 20 przezroczystych jaj. Jaja są owalne i mierzą 5×8 mm. Składane są między liście lub pod kłodą. Wylęg następuje po około dwóch trzech do ośmiu tygodni. Żyje do 7 lat. Jest wszystkożerny. Żywi się pokarmem roślinnym, zwierzęcym, grzybami, odchodami oraz padliną.