Pójdźka zwyczajna (Athene noctua)

Wygląd

Pójdźka jest małą sową, o stosunkowo długich nogach. Ma krępy tułów, dużą i szeroką głowę, która charakteryzuje się obecnością białych pasm piór nad oczami – tzw. „brwi”. Upierzenie głowy pójdźki ma kolor brązowy, z wieloma białymi plamkami. Podobnie ubarwiona jest wierzchnia strona jej tułowia, zaś spód odwrotnie – upierzenie jest tu białe i przecinają je brązowe pasma piór. Dziób tej małej sowy jest żółty, podobnie jak tęczówka oczu. Młode osobniki nie mają tak pstrego upierzenia jak dorosłe i kolor ich piór jest bardziej jednolity – szarobrązowy. Dorosłe pójdźki osiągają 120-250 g masy ciała, do 23 cm długości ciała i 54 – 58 cm rozpiętości skrzydeł.

Występowanie

Mimo tego, że pójdźkę spotkać można w większej części Europy, niestety jej liczebność spada. W Polsce najwięcej tych ptaków odnotowano na Lubelszczyźnie. Poza granicami naszego kraju te bardzo małe sowy występują w Niemczech, Belgii, Holandii, Węgrzech, w południowej części Europy – np. Grecji, a także u naszych południowych sąsiadów – w Czechach i na Słowacji. Zasięg ich występowania wykracza też poza Europę, czego przykładem są populacje tych sów zaobserwowane w krajach Afryki Północnej i Azji.

Biotop

Pójdźki często gnieżdżą się na skraju lasu, w spróchniałych dziuplach drzew, np. wierzb. Przebywają często na otwartych terenach, właściwie ich siedlisko jest ściśle związane z obecnością pól rolniczych, na których często zdobywają pożywienie. Prowadzą osiadły tryb życia i dobrze znają rewir, który zamieszkują. Dziuple starych drzew nie są ich jedynymi kryjówkami, bowiem zasiedlać mogą także nisze starych budynków, a także sady zlokalizowane w bezpośrednim sąsiedztwie człowieka.

Lęgi

Sezon rozrodczy pójdźki przypada na okres od kwietnia do połowy czerwca. Dorosłe osobniki łączą się w pary, w których pozostają do końca życia, są więc zwierzętami monogamicznymi. Ponieważ prowadzą osiadły tryb życia, pary korzystają z jednego gniazda przez wiele lat. Samica składa od 3 do 6 jaj, które wysiaduje przez 28 dni. Pisklęta po trzech tygodniach od wyklucia podejmują już próby lotu, jednak pozostają pod troskliwą opieką rodziców jeszcze przez ok. 3 miesiące, podczas których doskonalą technikę lotu i uczą się polować. Po opuszczeniu rodzinnego gniazda, nie wędrują zbyt daleko, lecz osiedlają się zwykle w pobliżu rewiru zajętego przez rodziców.

Pokarm

Pójdźki żerują głównie na terenach otwartych, takich jak pola i łąki. Jeśli tereny, które zamieszkują, są wilgotne, wówczas żywią się najczęściej dżdżownicami. Jeśli zaś siedlisko ich jest stosunkowo suche, ich najważniejszym pożywieniem są różne owady, np. chrząszcze. Pójdźki odżywiają się także drobnymi ssakami (np. nornicami). W miesiącach zimowych ich ofiarą padają drobne ptaki.