Pokrzywnica (Prunella modularis)

Wbrew nazwie chętniej zamieszkuje gąszcz młodych świerków niż kępy pokrzyw. Stamtąd rozlega się jej wysoki, ale bardzo cichy śpiew i delikatne nawoływanie „di-di-di”. Prowadzi ukryty tryb życia w mroku najgęstszych zarośli i jest nadzwyczaj bojaźliwa.
Wygląd
Pokrzywnica jest wielkości wróbla, ale smuklejsza. Pierś i głowę ma niebieskawopopielatą z brązowymi policzkami, dziób cienki i czarny, grzbiet brązowy w ciemniejsze kreski. Obie płcie ubarwione są jednakowo. Osobniki młodociane intensywnie plamiste zarówno z wierzchu, jak i od spodu, bez koloru popielatego.
Biotop
Ulubionymi siedliskami pokrzywnicy jest zarastające młodymi świerkami polany i uprawy choinek, a także gąszcze krzewów i gęste zagajniki, zarówno w lasach (szczególnie borach iglastych i mieszanych), jak i parkach, a nawet ogrodach. Zamieszkuje także zapuszczone rowy przydrożne i gęsto zakrzewione stoki.
Występowanie
Pokrzywnica występuje w Europie bez części południowo-wschodniej i skrajnej północy, w Azji Mniejszej i północnym Iranie. Na południu areału jest osiadła, z pozostałych obszarów odlatuje na zimowiska znajdujące się na południu areału oraz w północnej Afryce i Afryce tropikalnej. W Polsce jest to średnio liczny gatunek lęgowy, w górach lokalnie bardzo liczny, natomiast na niżu lokalnie nieliczny. Sporadycznie zimuje.
Lęgi
Pokrzywnica gnieździ się w gęstych krzewach, najczęściej niskich świerczkach. Wyprowadza 2 lęgi w roku, od końca kwietnia do połowy czerwca. Zewnętrzna część gniazda jest luźnym rusztowaniem z niewielkiej ilości cienkich gałązek świerkowych, wewnętrzną stanowi dobrze spleciony zielony mech wysłany włosiem i czerwonymi sporofitami mchów. W lęgu jest 4-5 zielononiebieskich jaj. Pisklęta wykluwają się po 13 dniach, a po 2 tygodniach opuszczają gniazdo.
Pokarm
Dieta pokrzywnicy latem składa się z owadów, pajęczaków i ślimaków, a zimą z drobnych nasion połykanych w całości. Ptak ten najczęściej żeruje na ziemi.