Poproch cetyniak (Bupalus piniarius)

Występowanie
Zasięg występowania poprocha cetyniaka obejmuje rozległy obszar od centralnej i północnej Europy, przez Europę zachodnią, Kaukaz, Syberię, po środkową Azję – góry Ałtaj. Jego obecność jest silnie związana z obecnością w siedlisku rośliny żywicielskiej – sosny. W Polsce spotykany jest głównie na nizinach i obszarach górskich zwykle do około 600 m n.p.m.
Budowa
Poproch cetyniak należy do rodziny miernikowcowate (Geometridae). Posiada dwie formy barwne. Spód tylnych skrzydeł z białą smuga. Strzępina brzegu skrzydeł jasnożółta w ciemne plamki. Występuje u niego wyraźny dymorfizm płciowy. Barwa skrzydeł samic jest rdzawobrunatna, ciemniejsza w części zewnętrznej. Skrzydła u samców są ciemnobrunatne, z żółtymi plamami przy ich nasadzie. Czułki różnią się w zależności od płci, u samic są nitkowate a u samców pierzaste. Gąsienice ubarwieniem przypominają igły sosny, są zielone, wzdłuż ciała mają pięć białawych pasków. Poczwarki początkowo oliwkowe, z czasem rdzawobrunatne, posiadają zielone pokrywy i żółtawy odwłok. Na końcu odwłoka znajduje się jeden kolec.
Biologia
Paproch cetyniak zamieszkuje lasy iglaste i mieszane: świetliste bory sosnowe, tajgę, lasy podgórskie i niższych położeń górskich. Prowadzi zarówno nocny (samice) jak i dzienny (samce) tryb życia. W spoczynku ma złożone skrzydła. Motyle pojawiają się między majem a lipcem. Gąsienice spotykane są od lipca do października. Samica może złożyć od 120 do 150 ciemno zielonych jaj na górnej stronie igieł sosny. Jaja składane są w rzędach od kilku do kilkudziesięciu sztuk. Wylęg następuje po 2-3 tygodniach. Gąsienice żerują na igłach sosny (Pinus), w szczególności sosny zwyczajnej (Pinus sylvestris) i sosny korsykańskiej (Pinus nigra Arn.). Zimuje w stadium poczwarki, w glebie. Żyje rok.