Puszczyk (Strix aluco)

Nazywana/y także: puszczyk zwyczajny, sowa zwyczajna

Spis treści

Wygląd
Biotop
Występowanie
Lęgi
Pokarm

Jest naszą najpopularniejszą sową. Głos godowy samca – przeciągłe „u-hu-hu-uuu” – kojarzy się z horrorami, ale sam ptak nie wygląda groźnie.

Wygląd

Puszczyk to średniej wielkości sowa występująca w dwóch odmianach barwnych – szarej i brązowej. Ma dużą głowę, czarne oczy, krótki ogon, 3 rzędy białawych pręg na skrzydłach. Na spodzie ciemne plamy w kształcie „strzałek”. Dymorfizm płciowy nie występuje, osobniki młodociane są pręgowane poprzecznie.

Biotop

Puszczyk zamieszkuje skraje starych drzewostanów, najchętniej mieszanych lub liściastych, parki, aleje, a nawet zabudowania.

Występowanie

Areał lęgowy puszczyka jest rozerwany, obejmuje Europę bez północnej części, północną Afrykę, Azję Mniejszą i góry Azji Centralnej. Zimuje na obszarze areału lęgowego. W Polsce jest średnio licznym ptakiem lęgowym całego kraju.

Lęgi

Puszczyk zasiedla dziuple drzew, opuszczone gniada krukowatych, budki lęgowe, szczeliny skał i ruin oraz zakamarki budynków. Gniazdo nie posiada wyściółki. W zniesieniu jest od 3 do 5 białawych jaj, które samica składa po jednym co 2 dni. Wysiadywanie trwa ok. 4 tygodni. Młode pozostają w gnieździe przez kolejne 4 tygodnie, a po opuszczeniu go pozostają pod opieką rodziców przez ok.2 miesiące. Puszczyk wyprowadza 1 leg w roku (luty–kwiecień), a w latach kiedy jest duża obfitość pokarmu – 2 lęgi (drugi ma miejsce w czerwcu).

Pokarm

Puszczyk ten ma najbardziej urozmaicony jadłospis ze wszystkich sów. W znakomitej części składa się on z drobnych ssaków, głównie myszowatych gryzoni (w mieście są to szczury), resztę stanowią ptaki (w większości wróble), płazy oraz owady. Żeruje w nocy w promieniu 300-1000 m od gniazda.

Systematyka