Ścierwnik (Neophron percnopterus)

Duży ptak, większy od myszołowa. Do Polski bardzo rzadko zalatuje, są to zaledwie pojedyncze stwierdzenia. W locie dobrze odznacza się klinowaty, jasny ogon. Jest gatunkiem zagrożonym (kategoria EN na liście IUCN ). Żyje pojedynczo, bądź w parach, większe grupy spotykane są w miejscach żerowania.

Ptak bardzo charakterystyczny. Dziób ciemny, długi, stosunkowo cienki, hakowato zakończony. Tęczówka oczna czerwonawa. Żółta woskówka. Naga skóra na głowie. Głowa, tułów, część pokryw biało ubarwione. Dodatkowo na głowie oraz piersi żółtawy bądź brązowawy nalot. Skrzydła szerokie, z palczastymi zakończeniami, tworzonymi przez czarne lotki. Wierzchnia strona skrzydeł z białymi środkami piór. Nogi różowe lub żółtawe. Stopy zaopatrzone w ostre szpony. Brak dymorfizmu płciowego, lecz samice są nieco większe. Występuje natomiast dymorfizm wiekowy. Osobniki młodociane są ciemnobrązowo ubarwione, z szarymi nogami.

Występuje w południowej Europie, w południowo-zachodniej Azji wraz z półwyspem Indyjskim, w północnej oraz środkowej Afryce. W większości osiadły, populacje północne odbywają sezonowe wędrówki na południe.

Zamieszkuje suche otwarte przestrzenie. Preferuje obszary górskie oraz nizinne z licznymi skałami i klifami. Spotykany także na terenach zamieszkałych przez człowieka.

Gatunek monogamiczny. Gnieździ się głównie w szczelinach skał, rzadziej na budynkach lub drzewach. Do budowy gniazda używa gałęzi. Ponadto gniazdo wyściela włosami, wełną, materiałem. Przystępuje do jednego lęgu w roku. Samica składa od 1 do 2 jaj, o czerwonawo brązowym zabarwieniu. Czas wysiadywania (przez oboje partnerów) wynosi około półtora miesiąca. Młode opuszczają gniazdo po 3 miesiącach. Dojrzałość płciową osiąga w czwartym bądź w piątym roku życia.

W jego diecie przeważa padlina. Żywi się także gadami, ptakami, ich jajami oraz drobnymi ssakami, poza tym odchodami ssaków oraz odpadami organicznymi.