Skowrończyk krótkopalcowy (Calandrella brachydactyla)

Wstęp

Ptak wielkości wróbla (Passer domesticus). Gatunek towarzyski. Do naszego kraju wyjątkowo zalatuje (stwierdzony kilka razy). Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN). Gatunkiem podobnym jest skowronek zwyczajny (Alauda arvensis), różniący się kreskowaną piersią.

Wygląd

Tęczówka oczna ciemna. Dziób krótki, żółtawy, spiczasty. Brew brudnobiała, długa i szeroka. Policzek szarobrązowy. Gardło białawe. U niektórych osobników występuje rdzawe ciemię. Wierzch szarobrązowy, kreskowany. Spód ciała jasny. Na bokach piersi ciemna plama. Skrzydła ciemno paskowane. Ogon krótki, ciemny, lekko rozwidlony. Nogi żółtawe lub bladoróżowe. Tylny pazur długi. Brak widocznych różnic między obiema płciami. U osobników młodocianych pierś delikatnie plamkowana.

Występowanie

Zasięg skowrończyka rozciąga się od północno-zachodniej Afryki, przez południową Europę, Bliski Wschód, wschodnią Ukrainę i dalej ciągnie się po Mongolię i północne Chiny. Głównie populacje zamieszkujące Maroko i Algierię, Jordan i Izrael oraz Iran są osiadłe. Natomiast Ptaki z północy odbywają sezonowe wędrówki do zachodnich Chin, do Azji Południowej i subsaharyjskiej Afryki.

Biotop

Zamieszkuje otwarte przestrzenie pokryte niską i rzadką roślinnością: stepy, półpustynie, suche łąki i pola uprawne.

Lęgi

Gnieździ się w luźnych koloniach, na ziemi. Gniazdo w formie czarki zbudowane z traw, łodyg, korzonków oraz wyścielone jest piórami puchowymi i włosiem. Przystępuje do dwóch lęgów w roku. Samica składa od 3 do 5 jasnych, ciemno nakrapianych jaj. Czas wysiadywania (przez samice) wynosi 11-13 dni. Po 8-10 dniach młode opuszczają gniazdo, zanim staną się lotne. Po 12-15 dniach młody zyskują zdolność lotu. Oboje rodzice karmią młode.

Pokarm

Żywi się zwierzętami bezkręgowymi (owadami, pajęczakami, mięczakami) w lecie, oraz pokarmem roślinnym (nasionami, pędami) w zimę. Pokarm zdobywa na ziemi.