Sóweczka zwyczajna (Glaucidium passerinum)

Wstęp
Najmniejsza sowa Europy, wielkości gąsiorka. W kraju nieliczna, gatunek osiadły, lęgowy. Lot u niej jest energiczny. Niezbyt płochliwa.
Wygląd
Ubarwienie ciała szarobrązowe, spód ciała jasny. Pierś brązowa. Wierzch ciała w jasne plamki, pierś ciemno kreskowana. Głowa okrągła. Niekiedy widoczne fragmentaryczne uszy z piór. Szlara słabo zaznaczona. Białe, krótkie brwi. Tęczówka oka żółta. Dziób krótki, wygięty. Na karku ma umieszczoną „fałszywą szlarę”, mającą za zadanie zmylenie przeciwnika. Ogon krótki, w prążki. Dymorfizm płciowy słabo zaznaczony, samice są nieco większe od samców. Osobniki młodociane są jaśniejsze od dorosłych, z krótszym ogonem, nie mają plamkowania na ciemieniu, na pokrywach i na grzbiecie. Po za tym na brzuchu u nich mniej wyraźne kreskowanie, a boki są u nich rozmyte, brązowe.
Występowanie
Zamieszkuje wąski pas tajgi od Półwyspu Skandynawskiego po wschodnie wybrzeża Azji. W Europie ponadto spotykana w górskich lasach Europy Środkowej i Wschodniej.
Biotop
Zamieszkuje stare lasy iglaste, mieszane. Preferuje świerczyny i jedliny.
Lęgi
Gatunek monogamiczny. Gniazdo zakłada w dziuplach, wykutych przeważnie przez dzięcioła dużego. Wyprowadza jeden lęg w roku, który rozpoczyna w kwietniu. Składa od 3 do 8 (przy obfitości pożywienia) białych, okrągłych jaj. Czas wysiadywania wynosi około 28 dni. W tym czasie samiec opiekuje się samicą. Po wykluciu oboje partnerzy zajmują się potomstwem. Po 4-5 tygodniach młode opuszczają gniazdo. Usamodzielniają się po 4 tygodniach od wylotu. Dojrzałość płciową osiągają po roku.
Pokarm
Żywi się głównie kręgowcami: ptakami (sikorami, nawet większymi od niej drozdami), gryzoniami (nornikami). Poluje z zasadzki oraz w locie, przeważnie o zmierzchu. Rzadziej pożywia się owadami.