Syczek zwyczajny (Otus scops)

Wstęp

Mała sowa, rozmiarów szpaka. Do kraju zalatuje rzadko (zaledwie kilka stwierdzeń). Dobrze się kamufluje, łatwiej ją usłyszeć niż zobaczyć. W locie uwidaczniają się długie, w miarę wąskie skrzydła. Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN).

Wygląd

Tęczówka oczna żółta. Dziób ciemny, krótki, mocno wygięty. Na głowie „uszy”z piór, nastroszone przy zaniepokojeniu. Ubarwienie mocno maskujące, przypominające korę drzewa. Ciało w dwóch odmianach barwnych: szarej oraz rdzawej. Ciemne kreskowanie oraz jasne plamkowanie na ciele. Lotki kremowe z płowym prążkowaniem. Pióra ogonowe są kremowo płowe, nieznacznie szaro nakrapiane oraz prążkowane. Dymorfizm płciowy słabo zaznaczony. Osobniki młodociane są bledsze.

Występowanie

Występuje w południowej i wschodniej Europie, na północnych krańcach Afryki, na Bliskim Wschodzie, w Azji aż po Himalaje i Bajkał. Część populacji w basenie Morza Śródziemnego jest osiadłych. Pozostałe syczki migrują na zimowiska na południe od Sahary.

Biotop

Syczek zamieszkuje lasy, kępy drzew i inne zadrzewione i zakrzaczone obszary, zawsze w pobliżu terenów otwartych. Dlatego wybiera głównie tereny półotwarte: świetliste lasy, parki, ogrody, plantacje drzew owocowych i podobne. Na zimowiskach występuje na podobnych terenach – częściowo zalesionych sawannach.

Lęgi

Gnieździ się w dziuplach, w skrzynkach lęgowych a także w gniazdach innych ptaków. Samica składa od 2 do 5 białych, okrągłych jaj. Czas wysiadywania (przeważnie przez samicę) wynosi 24-25 dni. Oboje rodzice sprawują opiekę nad potomstwem. Młode opuszczają gniazdo po trzech tygodniach. Po wylocie pozostają jeszcze przez ponad miesiąc pod opieką rodziców.

Pokarm

W jej diecie dominują bezkręgowce (owady, pajęczaki, pierścienice). Pożywia się także kręgowcami (drobnymi ssakami, małymi ptakami, oraz płazami). Pokarm zdobywa w nocy.