Szczur błotny (Rattus lutreolus)

Wygląd

Szczur błotny należy do rodziny myszowate (Muridae). Ubarwienie jego ciała jest ciemno szare lub szarobrązowe. Spód jest nieco jaśniejszy, kremowo brązowawy. Ogon jest ciemnoszary, krótszy od długości ciała oraz rzadko owłosiony. Uszy są krótkie, zaokrąglone, nieznacznie wystają spod futra. Oczy są ciemne. Pysk jest spiczasty, wyposażony w wąsy czuciowe. Kończyny są krótkie.

Występowanie

Szczur błotny występuje w południowo-wschodniej i wschodniej Australii oraz na Tasmanii. Najdalej na północy spotykany jest na Wielkiej Wyspie Piaszczystej (Fraser Island), najdalej na zachodzie na Wyspie Kangura (Kangaroo Island). Na Tasmanii jego zasięg pokrywa całą wyspę. Zamieszkuje ponadto wyspy w Cieśninie Bassa: King Island i Wyspy Furneaux. Spotykany do 1600 m n.p.m.

Tryb życia

Szczur błotny występuje głównie w siedliskach wodno-błotnych i wilgotnych. Miejscami przystosowuje się do życia również w innych siedliskach. Na Tasmanii spotykany jest w wilgotnych lasach, terenach górskich, wrzosowiskach i obszarach trawiastych. Prowadzi zarówno dzienny jak i nocny tryb życia. Na liście IUCN ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC). Jego liczebność maleje.

Odżywianie

Szczur błotny żywi się w głównej mierzę pokarmem roślinnym (łodygami, liśćmi, nasionami, korzeniami, owocami). Swoją dietę uzupełnia bezkręgowcami (owadami) oraz grzybami.

Rozmnażanie i rozwój

Rozród szczura błotnego może odbywać się przez cały rok, ze szczytem od wiosny do jesieni. Samica może mieć do kilku miotów w jednym roku. Ciąża trwa trzy tygodnie, na świat przychodzi od trzech do pięciu młodych. Młode po urodzeniu ważą ok. 5 g. Szczur błotny w niewoli żyje średnio dwa do czterech lat, na wolności znacznie krócej, zwykle rok. Samica może osiągnąć dojrzałość już w pierwszym roku życia.