Szerszeń europejski (Vespa crabro)
Wygląd
Szerszeń europejski posiada głowę hipognatyczną, wyposażoną w parę czułek, silne żuwaczki, oczy złożone oraz trzy przyoczka. Dwie pary błoniastych skrzydeł. W spoczynku skrzydła złożone podłużnie. Ciało smukłe, pokryte drobnymi włoskami. Odwłok połączony z tułowiem przewężeniem zwanym stylikiem. Ubarwienie kontrastowe. Odwłok brunatny bądź czarny, w żółte pasy. Tułów czarny, w rudawe plamki. Trzy pary odnóży krocznych. Samice wyposażone są w żądło. Królowa jest większa od robotnic.
Występowanie
Naturalny zasięg występowania szerszenia europejskiego to strefa klimatu umiarkowanego Eurazji – od znacznego obszaru Europy, bez Skandynawii po wschodnie krańce Chin i Japonię. Na niektórych obszarach rzadki, miejscami wyginął całkowicie. W Polsce pospolity. Szerszeń został introdukowany do Północnej Ameryki, obecnie jest często spotykany w Kanadzie i USA, głównie we wschodniej części kontynentu. Pierwotnie zakładał gniazda w dziuplach i na drzewach. Obecnie często gnieździ się w szczelinach murów, pod okapem dachów, ziemnych norach, skrzynkach lęgowych dla ptaków i nietoperzy. Preferuje obszary leśne, często w pobliżu człowieka.
![By Trancelius (Own work) [GFDL or CC BY-SA 3.0], via Wikimedia Commons](https://www.ekologia.pl/wp-content/uploads/2023/01/450px-European_hornet_lateral_view.jpg)