Zimorodek malachitowy (Corythornis cristatus)

Wstęp

Zimorodek malachitowy to mały ptak, rozmiarami zbliżony do mazurka. W Polsce niezaobserwowany. Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN). Ptak terytorialny. Żyje pojedynczo, bądź w parach. Reprezentowany jest przez trzy podgatunki zimorodków: nominatywny (C. c. cristatus), zatokowy (C. c. thomensis) oraz żółtobrzuchy (C. c. nais).

Wygląd

U zimorodka malachitowego jest stosunkowo duża głowa. Tęczówka oczna ciemnobrązowa. Dziób długi, czerwonopomarańczowy. Ciemię niebieskawe z czarnym wzorkiem. Nasada dzioba, policzek, pasek przyżuchwowy czerwonawo pomarańczowe. Gardło oraz wąski pas z boku szyi białe. Szyja krótka. Sylwetka krępa. Wierzch ciała niebieskawy, z metalicznym połyskiem. Spód czerwonopomarańczowy, z rozjaśnieniem na brzuchu. Skrzydła krótkie i zaokrąglone. Krótkie, czerwonopomarańczowe nogi. Ogon krótki. Dymorfizm płciowy nie jest wyraźny. Osobniki młodociane różnią się od dorosłych ciemniejszym ubarwieniem piór, dzioba i nóg. Po trzech miesiącach zmienia się barwa dzioba na czerwoną.

Występowanie

Zimorodek malachitowy zamieszkuje niemal całą Afrykę na południe od Sahary. Nie jest spotykany jedynie na obszarach pustynnych.

Biotop

Zimorodek malachitowy zamieszkuje roślinność nadbrzeżną, trzcinowiska, turzycowiska i inne zarośla w pobliżu rzek i strumieni o powolnym nurcie oraz stawów, jezior i zbiorników sztucznych.

Lęgi

Zimorodek malachitowy to ptak monogamiczny. Gnieździ się w norze (zbudowanej przez oboje partnerów) w ziemi, w sąsiedztwie wody. Gniazdo pokryte jest szkieletami ryb. Samica składa od 3 do 6 jasnych, błyszczących jaj. Czas wysiadywania (przez oboje rodziców) wynosi ponad dwa tygodnie. Pisklęta są karmione przez samicę jak również przez samca. Po trzech tygodniach od wyklucia młode opuszczają gniazdo.

Pokarm

W diecie dominuje pokarm zwierzęcy, zarówno kręgowce (ryby oraz larwy płazów) jak i bezkręgowce (owady, skorupiaki). Po pożywienie nurkuje.