Sromotnik smrodliwy (Phallus impudicus)

Sromotnik smrodliwy, z powodu swojego nieprzyjemnego zapachu, jest grzybem niejadalnym, chociaż w niektórych krajach, na przykład we Francji uważany jest za przysmak.  W Polsce występuje pospolicie. 

Występuje od maja do listopada.

Występuje we wszystkich typach lasów. Rośnie w formie pojedynczej lub w grupach. Często znaleźć go można w parkach, ogrodach i zaroślach. Jest grzybem bardzo rozprzestrzenionym, występuje pospolicie wszędzie oprócz wyższych terenów górskich.

Młody owocnik jest kulisty lub jajowaty – przypomina kształtem piłeczkę pinpongową. Średnica owocnika w tym stadium wynosi około 6 cm. Przyrośnięty jest do podłoża grzybnią, która przypomina korzeniaste sznury. Częściowo młode okazy są ukryte pod ziemią, dopiero później okrywa pęka i wydostaje się z niej trzon, który zakończony jest naparstkowatym lub dzwonkowatym kapeluszem. Jest to tak zwany receptakl, czyli dojrzały owocnik. Młode owocniki mają słaby zapach, który przypomina zapach rzodkiewki.

Receptakl osiąga wysokość od  10 do 30 cm. Ma walcowaty kształt i porowatą powierzchnię. Na szczycie znajduje się dzwonkowata lub naparstkowata główka, która pokryta jest cuchnącym, zielonym śluzem, w którym znajdują się zarodniki. Grzyb wydziela zapach padliny. Zwabia on swoim zapachem owady, a przede wszystkim muchy, które rozprzestrzeniają zarodniki grzyba i odżywiają się śluzem. Po wyjedzeniu przez muchy śluzu, receptakl ma na powierzchni puste komory.

Zarodniki podłużnie eliptyczne, żółtawe.

Wyciąg ze sromotnika smrodliwego używany jest do leczenia zakrzepicy – zmniejsza on występowanie zakrzepów.