Indeks nazw
Szukaj lub wybierz według alfabetu
Lejkówka biaława (Clitocybe candicans)
Nazywana/y także: lejkorodek białawy
Spis treści
Wstęp
Lejkówka biaława należy do grzybów niejadalnych.
Sezon
Lejkówka biaława zazwyczaj pojawia się późnym latem i można ją spotkać w lesie do listopada. (VIII-XI).
Występowanie
Lejkówka biaława spotykana jest w towarzystwie drzew liściastych oraz iglastych na glebach próchniczych i wilgotnych. Gatunek występuje w skupiskach lub owocniki rozsiane są na niewielkich odległościach. Lejkówka biaława jest gatunkiem spotykanym stosunkowo często na półkuli północnej.
Wygląd
Lejkówka biaława ma kapelusz biało-kremowy. Początkowo wypukły, a następnie płaski. W wyniku starzenia się owocnika przyjmuje ciemniejsze kremowe zabarwienie.
Trzon gładki, cylindryczny, ma 1-3 cm długości,. Kolor cielisty, kremowy. Z wiekiem staje się pusty.
Blaszki są blade, płowe, szeroko rozstawione.
Miąższ jest cienki, biały, bladawy i nie tworzy zwartej struktury. Smak słodko-kwaśny. Zapach raczej przyjemny, łagodny, słabo mączny.
Wysyp zarodników jest w kolorze białym. Zarodniki są gładkie, kształtu eliptycznego.
Właściwości
Lejkówka biaława to gatunek grzyba uznawany za niejadalny. Zawiera muskarynę, która powoduje zaburzenia układu nerwowego, Objawami mogą być wymioty, biegunka, gwałtowne pocenie się, trudności oddechowe. Postępowanie w przypadku zjedzenia nadmiernej ilości grzyba: płukanie żołądka, podanie atropiny. Atropina blokuje receptory muskarynowe w błonach komórkowych.
Zastosowanie
Lejkówka biaława jest saprotrofem, który przyczynia się do powstawiania ściółki wysoce bogatej w pierwiastki.
By Jerzy Opioła [CC BY-SA 4.0 ], from Wikimedia Commons
By Jerzy Opioła [CC BY-SA 4.0 ], from Wikimedia Commons
By Gerhard Koller (Image 195547 at Mushroom Observer) [CC BY-SA 3.0 ], via Wikimedia Commons
Subscribe
0 komentarzy
