Łuskwiak nastroszony (Pholiota squarrosa (Vahl) P. Kumm.)
Wstęp
Łuskwiak nastroszony (Pholiota squarrosa) jest pospolitym grzybem występującym w Polsce, często spotykanym na pniach i korzeniach drzew liściastych, czasami także iglastych.
Sezon
Łuskwiaka nastroszonego spotkać można w sezonie letnio-wiosennym.
Występowanie
Łuskwiak nastroszony rośnie w dużych kępach, najczęściej na leżących pniakach drzew iglastych i liściastych. Spotkać go można w Azji, Ameryce Północnej i Środkowej oraz Europie.
Wygląd
Kapelusz łuskwiaka nastroszonego osiąga średnicę od 2 do 15 cm. U młodych okazów ma jajowaty kształt, następnie staje się półkolisty, a w końcu płaski. Na powierzchni występują charakterystyczne rdzawobrązowe łuski, które mają wzniesione lub wygięte końce. Kolor to różne odcienie żółtego.
Blaszki wąskie i gęste, przyrośnięte lub krótkozbiegające, barwy żółtawej, która zmienia się wraz z wiekiem na rdzawobrunatną.
Trzon osiąga wysokość od 4 do 8 cm i grubość do 1,2 cm. Jest pokryty łuseczkami koloru rdzawobrązowego. Posiada pierścień.
Miąższ ma barwę żółtawą – nie zmienia jej po uszkodzeniu. Grzyb ma przyjemny zapach i łagodny, ale cierpki smak.
Zarodniki eliptyczne, gładkie, żółtobrązowe. Wysyp zarodników brązowy.
Właściwości
Choć łuskwiak nastroszony kiedyś uważany był za jadalny, obecnie nie jest popularnym wyborem, gdyż ma gorzkawy smak i nieprzyjemny zapach, zwłaszcza u starszych okazów.
Zastosowanie
Dawniej łuskwiaka nastroszonego wykorzystywano do zamarynowania w occie. Obecnie nie wykorzystuje się go kulinarnie.
By Jean-Pol GRANDMONT (Self-photographed) [CC BY-SA 3.0, GFDL or CC BY 3.0], via Wikimedia Commons
By Jerzy Opioła (Own work) [CC BY-SA 4.0], via Wikimedia Commons
blad: tag: jadalne. ten grzyb jest niejadlany
w opisie opienki miodowej wskazany jest jako niejadalny
Bardzo dziękujemy za informację, zostało to już poprawione. Łuskwiaka możne jeść, gdyż nie ma on właściwości trujących, jednak ze względu na gorzki smak i łykowatość nie jest on przetwarzany kulinarnie.