Maślak daglezjowy - opis grzyba, sezon, wygląd, występowanie
Ekologia.pl Wiedza Atlas grzybów Grzyby grzyby podstawkowe pieczarniaki borowikowce maślakowate maślak Maślak daglezjowy
Indeks nazw
Szukaj lub wybierz według alfabetu
A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

Maślak daglezjowy (Suillus lakei)

Nazywana/y także: maślak czerwony, maślak jedlicowy, borowik trydencki Landkammera
Maślak daglezjowy, fot. shutterstock
Spis treści

Wstęp

Maślak daglezjowy to zawleczony z Półkuli Zachodniej przedstawiciel rodziny maślakowatych o kontrowersyjnych walorach kulinarnych.

Sezon

Maślak daglezjowy zawiązuje owocniki od lipca do października.

Występowanie

Maślak daglezjowy wraz z jedlicą trafił do Europy, na wschodnie wybrzeża USA, do Ameryki Południowej oraz na Nową Zelandię. Pochodzi z Gór Skalistych, od płn. Meksyku po pd. Kanadę, jest jednym z najpospolitszych gatunków Montany oraz Idaho.
Trafia się zarówno w drzewostanach gospodarczych, jak i parkach, ogrodach czy szpalerach drzew przyulicznych, zawsze jednak pod daglezją.

Wygląd

Owocniki maślaka daglezjowego wyrastają samotnie albo w grupach, blakną i wygładzają się z wiekiem.
Pory ułożone promieniście, kanciaste, po ściśnięciu bordowe lub winno brązowe. U młodych owocników m. daglezjowego hymenofor okryty jest matową, białawą lub czerwonawą osłoną. U dojrzalszych okazów osłona spękana, zwisająca skrawkami z kapelusza.
Rurki 5-12 mm długości, zbiegają na trzon.
Kapelusz tak samo jak u pozostałych maślaków najpierw wypukły, potem wklęsły, do 15 cm średnicy, o 1-3 cm grubości, suchy w dotyku, a nie maślisty jak u większości rodzimych maślaków.
Trzon jędrny, pełny wewnątrz, 1-3 cm grubości a zwykle 6-12 cm długości, koloru żółtego z karmazynowymi smugami. Na nóżce delikatny pierścień, podobny do kłaczków wełny. U młodych egzemplarzy może lekko błękitnieć po uszkodzeniu u podstawy. Z wiekiem przestaje sinieć. Brak natomiast typowych dla wielu innych gatunków gruczołków na nóżce.
Miąższ jędrny, mięsisty, żółtawy, zazwyczaj nie przebarwia się po nacięciu, czasem tylko różowieje. Smak owocowy, słodko-kwaśny, przez wielu grzybiarzy uznawany za przykry. Aromat trudno wyczuwalny.
Wysyp spor barwy cynamonowej. Zarodniki półprzezroczyste, gładkie, elipsoidalne, osiągają 7-11 x 3-4 µm. Podstawki m. daglezjowego bywają zarówno dwu- jak i czterozarodnikowe.

Z grzybów rodzimych dla Polski najpodobniejszy do maślaka daglezjowego bywa borowiczak dęty Suillus clavipes. Jak wskazuje jego nazwa gatunkowa odznacza się on jednak pustym w środku czyli dętym trzonem. Poza tym mikoryzuje z modrzewiami.

Właściwości

Maślak daglezjowy to grzyb jadalny, aczkolwiek mało podobny do wybornego smaku krajowych maślaków. W owocnikach tego gatunku mogą gromadzić się taniny z daglezji.

Zastosowanie

Maślak daglezjowy jest zbliżone do innych maślaków, choć z racji gorszego smaku nie zbierany aż tak chętnie. Trwają wytężone badania nad wykorzystaniem przypuszczalnych własności immunomodulacyjnych, przeciwbakteryjnych, cytotoksycznych oraz antyutleniających tegoż maślaka w medycynie akademickiej.

Okres występowania
I
II
III
IV
V
VI
VII
VIII
IX
X
XI
XII
Bibliografia
  1. Arora D. 1986.; "Mushrooms demystified: a comprehensive guide to the fleshy fungi."; Ten Speed Press, Berkeley.;
  2. Barranco P., Ocanas L., Cabrera L., Carmona M., Ocanas F., Gomez X., Rangel R. 2010.; "Evaluation of antioxidant, immunomodulating, cytotoxic and antimicrobial properties of different strains of Basidiomycetes from Northeastern Mexico."; Journal of Medicinal Plants Research 4 (17): 1762–1769.;
  3. Barroetaveña C., Cázares E., Rajchenberg M. 2007.; "Ectomycorrhizal fungi associated with ponderosa pine and Douglas-fir: a comparison of species richness in native western North American forests and Patagonian plantations from Argentina."; Mycorrhiza 17 (5): 355-373.;
  4. Evenson V. 1997.; "Mushrooms of Colorado and the Southern Rocky Mountains."; Westcliffe Publishers.;
  5. Klofac W. 2013.; "A world-wide key to the genus Suillus."; Österreichische Zeitschrift für Pilzkunde 22: 211-278.;
  6. Lavorato C. 1999.; "Suillus nordamericani presenti in Calabria."; Pagine di Micologia 12: 31–49.;
  7. Miller H., Miller O. 2006.; "North American mushrooms: a field guide to edible and inedible fungi."; Falcon Guide, Guilford.;
  8. Myra C-C., Grace L. 1986.; "Mycorrhizal fungi of Pseudotsuga menziesii in the south island of New Zealand."; Soil Biology and Biochemistry 19 (3): 243-246.;
  9. Nguyen N., Vellinga E., Bruns T., Kennedy P. 2016.; "Phylogenetic assessment of global Suillus ITS sequences supports morphologically defined species and reveals synonymous and undescribed taxa."; Mycologia 108(6): 1216-1228.;
  10. Roody W. 2003.; "Mushrooms of West Virginia and the Central Appalachians."; University Press of Kentucky, Kentucky.;
  11. Szczepkowski A., Olenderek T. 2017.; "Suillus lakei (Murrill) A. H. Sm. & Thiers (Boletales, Basidiomycota) in Poland: new data."; Acta Mycologica 52 (2): 1-6.;
  12. Vasas G., Albert L. 1990.; "Interesting fungi from Hungary. II. Basidiomycetes, Agaricales."; Annales Historico-Naturales Musei Nationalis Hungarici 82: 61-64.;
  13. Weber N., Smith A. 1980.; "The Mushroom Hunter’ s Field Guide."; University of Michigan Press, Ann Arbor.;
  14. Wojewoda W. 2003.; "Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski."; Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, Kraków.;
  15. Wojewoda, W., Ławrynowicz, M., 2006.; "Czerwona lista grzybów wielkoowocnikowych w Polsce."; Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, Kraków.;
  16. Zahradka F. 2005.; "Hrib douglaskovy - Boletinus lakei v okoli Dubnan u Hodonina."; Mykologicky Sbornik 82 (1): 28-29.;
4.5/5 - (17 votes)
Default Banner Post Banner
Subscribe
Powiadom o
0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments