Miękusz szafranowy (Hapalopilus croceus)

Tagi

Grzyby niejadalne

Spis treści

Wstęp
Występowanie
Sezon
Wygląd
Właściwości
Zastosowanie

Wstęp

Miękusz szafranowy to bardzo charakterystyczny z wyglądu grzyb, który podlega ścisłej ochronie gatunkowej. Jest grzybem niejadalnym.

Występowanie

Miękusz szafranowy rośnie na żywych i martwych pniach drzew liściastych, w głównej mierze na dębach. Jest bardzo rzadkim gatunkiem w Polsce, dotychczas znaleziono jedynie trzy stanowiska występowania tego okazu w naszym kraju.

Sezon

Miękusz szafranowy rośnie od lipca do października

Wygląd

Owocnik miękusz szafranowego osiąga szerokość od 5 do 10 cm i grubość od 1 do 4 cm. Ma półkolisty kształt, przyrasta bokiem do podłoża, jest rozpostarto odgięty lub poduchowaty. Powierzchnia u młodych okazów jest delikatnie aksamitna, później zmienia się na nagą i pomarszczoną. Barwa czerwonopomarańczowa, u nasady brązowawa.

Miąższ miękusza szafranowego jest elastyczny, gąbczasty. Ma barwę kremowopomarańczową do karminowej. Po wyschnięciu staje się twardy i zmienia barwę na kremowobrązową.

Rurki mają barwę miąższu. Na początku są koliste, z wiekiem staje się nieregularne w kształcie.

Zarodniki szerokoelipsoidalne, gładkie. Wysyp zarodników jasnosłomkowy.

Właściwości

Miękusz szafranowy nie wykazuje żadnych właściwości.

Zastosowanie

Miękusz szafranowy nie posiada żadnego zastosowania ze względu na ochronę gatunkową, jest wpisany na Czerwoną listę roślin i grzybów Polski ze statusem E – gatunek wymierający.

Okres występowania

III