Indeks nazw
Szukaj lub wybierz według alfabetu
Mleczaj bladawy (Lactarius pallidus)
Spis treści
Wstęp
Mleczaj bladawy należy do gatunków grzybów niejadalnych. Mleczaj bladawy zaliczany jest do rodziny gołąbkowatych. Nazwa mleczaj wzięła swój początek od wytwarzanego soku w owocniku.
Występowanie
Mleczaj bladawy spotykany jest najczęściej w lasach liściastych z przewagą buka. Związany jest symbiotycznie z drzewami buka, brzozy i dębu. Preferuje gleby wapienne, rośnie w grupach.
Sezon
Wygląd
Mleczaj bladawy ma kapelusz o powierzchni gładkiej i lepkiej. Początkowo kształt wypukły, z czasem coraz bardziej rozpostarty, aż do wklęsłego w środkowej części. Kolor kapelusza od białego do ochrowego-ciemnego. Ciemniejsza barwa pojawia się najczęściej po uciśnięciu. Średnica od 4 do 14 cm.
Blaszki początkowo koloru białego. W czasie dojrzewania ciemniejsze. Blaszki gęste, przyrośnięte do trzonu.
Trzon pozbawiony pierścienia o kolorze białym, ochrowym. Powierzchnia gładka, może być lepka w dole. Z wiekiem trzon staje się pusty.
Miąższ jest białawy,. Wykazuje słabo owocowy łagodny zapach. Sok mlecznobiały, lekko gorzkawy. Mniej obficie wytwarzany po dojrzeniu owocnika.
Zarodniki zaokrąglone, elipsoidalne z brodawkami.
Zastosowanie
Mleczaj bladawy to gatunek niejadalny, choć po ugotowaniu nie wykazuje właściwości toksycznych. Nie odnotowano ciężkich zatruć spowodowanych tym grzybem.
Właściwości
Mleczaj bladawy jest gatunkiem wchodzącym w interakcje symbiotyczne z drzewami liściastymi. Dzięki temu współżyjące gatunki mogą czerpać wzajemne korzyści.
By Amadej Trnkoczy (amadej) [CC BY-SA 3.0 ], via Wikimedia Commons
Subscribe
0 komentarzy
