Purchawka gruszkowata (Lycoperdon pyriforme Schaeff.)

Wstęp

Purchawka gruszkowata to grzyb jadalny, który jest pospolity w Polsce.

Występowanie

Purchawka gruszkowata rośnie na martwym drewnie drzew liściastych i iglastych oraz leżących pniach i znajdującym się pod liśćmi martwym drewnie, sprawiając wrażenie, jakby rosły na ziemi. Najczęściej grzyby te spotkać można w licznych grupach.

Sezon

Purchawka gruszkowata występuje od czerwca do października.

Wygląd

Owocniki purchawki gruszkowatej osiągają wysokość od 1 do 7 cm i średnicę do 3,5 cm. Mają maczugowaty lub gruszkowaty kształt. Cechą charakterystyczną jest często długi trzon i kulista główka. Młode okazy mają białą barwę, dopiero później stają się ochrowe i szarobrązowe. Na powierzchni są szorstkie i brodawkowane. U szczytu znajdują się niskie kolce, jak również garbek, który w czasie dojrzewania ulega pęknięciu. W efekcie tworzy się otwór, który służy do uwalniania się zarodników. U podstawy znajdują się ryzomorfy, które są grube, białe i wnikają w podłoże.

Trzon purchawki gruszkowatej jest płonny, u podstawy widać rozgałęzione sznury grzybni.

Miąższ purchawki gruszkowatej ma barwę białą u młodych owocników, później staje się żółty, oliwkowy, brązowy. U dojrzałych osobników staje się sproszkowany. Zapach określany jako nieprzyjemny, smak łagodny.

Właściwości

Purchawka gruszkowata to grzyb jadalny, lecz do spożycia nadają się wyłącznie młode okazy, ponieważ u starszych miąższ staje się proszkowaty.

Zastosowanie

Zastosowanie kulinarne purchawki gruszkowatej jest mocno ograniczone, ponieważ miąższ po ugotowaniu staje się nieatrakcyjny kulinarnie – jest galaretowaty i śluzowaty. W Polsce purchawka gruszkowata jest wykorzystywana w kuchni bardzo sporadycznie, uznaje się ją wręcz za grzyb niejadalny. Grzyb ten jest jednak bardzo popularny i chętnie spożywany w innych krajach – Bułgari, Chinach czy Hongkongu.